هیروشیما (10 خبر)

آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا تا کنون پیامدهای ناگوار گوناگونی داشته است که از آن جمله می‌توان به تبخیر جزیره «الوگالب» در یکی از آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا اشاره کرد.

سفر اخیر دونالد ترامپ به شرق آسیا، پرده از نگاه خطرناک و ضدبشری ساختار سیاسی آمریکا برداشت؛ جایی‌که او بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی را «درگیری کوچک» خواند. این تعبیر، نه اشتباه زبانی، بلکه بازتاب تفکری است که جنایت را ابزار سیاست می‌داند و سلطه را به‌جای دوستی می‌نشاند.

نهادهای بین‌المللی، که زمانی قرار بود حافظ صلح و نظم باشند، امروز بیش از هر زمان دیگری در حاشیه قرار گرفته‌اند. این فروپاشی اعتبار نهادها، عملاً دست بازیگران قدرتمند را برای توسل به زور بازتر کرده است. جهان در حال حرکت از «نظم مبتنی بر قانون» به سمت «نظم مبتنی بر قدرت» است. تشکیل شورای دفاع درشورای عالی امنیت ملی، پاسخ ساختاری هوشمندانه‌ای به این تحولات است.

در حالی که هیروشیما در جنگ جهانی دوم با انفجاری هسته‌ای و حجم عظیمی از تی‌ان‌تی مواجه شد، میزان مواد منفجره به کار رفته در غزه چقدر است؟

هشتاد سال از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی می‌گذرد، اما نه تنها عاملان این جنایت بی‌سابقه هرگز محاکمه نشده‌اند، بلکه با سکوت نهادهای جهانی، به الگویی خطرناک برای تکرار فجایع هسته‌ای و نسل‌کشی در جهان امروز تبدیل شده‌اند؛ از غزه تا تهدید ایران.

رسانه‌های غربی با بهره‌گیری از ادعاهای بی‌پایه، همکاری هسته‌ای ایران و روسیه را بهانه‌ای برای فشار سیاسی، تکمیل پازل جنگ اوکراین و تحریف واقعیت‌های حقوقی می‌کنند؛ تلاشی هماهنگ که همزمان به تطهیر جنایت‌های تاریخی آمریکا و رژیم صهیونیستی می‌انجامد.

هشتاد سال پس از هیروشیما، سایه بمب اتمی هنوز بر سر جهان سنگینی می‌کند. آمریکا که خود آغازگر استفاده از این سلاح مرگبار بوده، امروز با استانداردهای دوگانه و فشار بر برنامه‌های صلح‌آمیز دیگران، مشروعیت اخلاقی و سیاسی خود را به چالش کشیده است.

تلاش برای سفیدسازی یک کشتار و نسل‌کشی ذیل یک اثر هنری و نمایشی و متعاقبا، تمجید از شخصیت اصلی فیلم یعنی اوپنهایمر، همان گزاره‌ای است که غرب در صدد ثبیت آن در ژاپن و شرق آسیا است تا با روایت‌گری جذاب از یک جنایت فاجعه‌بار، تاریخ را وارونه روایت کند!

غرب مدعی است که هیچ کشوری حق رویکرد مستقل و بی‌طرفانه را در جهان ندارد و صرفا باید تابعی از رفتار غرب باشد، به‌گونه‌ای که هر جا که غرب جنگ بخواهد در کنار غرب باشد و اگر نیازمند صلح برای منافعش بود راه سکوت و خودداری از اعتراض به رفتارهای غرب را در پیش گیرد.

مردم ژاپن مراسم یادبود عزیزانشان در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط آمریکا را در حالی به جای «فریاد زدن» با سنت «یک دقیقه سکوت» برگزار می‌کنند که فریاد نزدن ابعاد این جنایت و عدم مجازات عاملان آن، راه را برای تداوم آدم‌کشی مهیا کرده است.