سه سال از خروج اشغالگران آمریکایی‌، انگلیسی و ناتو از افغانستان می‌گذرد و محور گزارش‌های رسانه‌های غربی بیان کاستی‌ها، فقر، مشکلات اجتماعی و اقتصادی این کشور است. غربی‌ها تلاش می‌کنند که نشان دهند بدون دخالت آنها، کشورها رو به ویرانی و نابوی می‌رود و لذا همه باید به سلطه‌گری غرب تن دهند و در واقع نسخه رهایی بخش همان تفکرات سکولار و تراوشات فرهنگی آنهاست.

دوری از ناتو و آمریکا و تشکیل ارتش مستقل گرچه می‌تواند گام اول و لازم اروپا برای رسیدن به امنیت باشد اما قطعا گام کافی نیست و تا زمانی که «اراده استقلال از حکمرانی آمریکایی» در میان سران اروپا به وقوع نپیوندد، «تحقق امنیت» برای آنها سرابی بیش نخواهد بود.

این یک واقعیت است که توده افغان به همان میزان که از کشورهایی چون شوروی سابق، بریتانیای کبیر و بعضی از کشورهای مداخله گر همچون پاکستان گله مند و ناراضی بودند از ایالات متحده شکوه ای نداشتند.

تخلیه 3 پایگاه از 13 پایگاه نظامی آمریکا در سوریه بدان معناست که مقاومت ضد آمریکایی در منطقه روز بروز به هدف اصلیش یعنی اخراج کامل آمریکا از منطقه نزدیک و نزدیکتر می‌شود.

نویسنده سرشناس عرب: امروز شکست تحقیر آمیز آمریکا با خروج آخرین سرباز این کشور از افغانستان تکمیل شد

پس از چهل سال جنگ و خونریزی در افغانستان طالبان بدون هیچ گونه مقاومتی از سوی مردم افغانستان و یا ارتش این کشور توانست به طور کامل افغانستان را دوباره تحت کنترل خود در بیاورند تنها ولایتی که هنوز تحت کنترل طالبان نیست پنجشیر است.

بیست سال جنگ و بیش از دو تریلیون دلار هزینه آمریکا در افغانستان به سود چه کسانی بود؟

راه‌کار برون‌رفت افغانستان از مسیر بی‌راهه‌ای که در آن قرار گرفته، نه جنگ میان گروه‌های افغان و یا تن دادن به بازگشت نظامی آمریکا و شرکایش، بلکه همگرایی افغانی-افغانی با حمایت کشورهای منطقه است.

پس ازخروج نظامیان آمریکایی، کشورهای ناتو سربازانشان را به خانه بازگرداندند و طالبان حملاتش را آغاز کرد. این گروه شبه‌نظامی بیش از نیمی از این کشور جنگ‌زده را در کنترل دارد و از روز جمعه مرکز پنج ولایت را هم تصرف کرده است.

افغانستان چطور پس از بیست سال جنگ و به اصطلاح توسعه به اینجا رسیده است؟ باید دید که در 20 سال اشغال نظامی افغانستان و جنگ آمریکا و ناتو علیه طالبان در جامعه افغانستان چه گذشته است.