گل‌عنبری نوشت: «باید دید روسیه و ایران جداگانه و مشترک چه واکنشی به این تحول خواهند داشت و آیا ممکن است تغییر ژئوپلیتیک حیاط خلوت روسیه در قفقاز موجب نزدیکی عملی آن به تهران برای مواجهه با این چالش مشترک شود؟ یا روسیه در این پرونده نیز همان سیاست «بی‌عملی همیشگی» را در پرونده‌های مختلف با طرفیت ایران در پیش خواهد گرفت.»

پس از تحولات سترگ خاورمیانه و خلیج فارس در سالیان اخیر، اکنون بخشی دیگر از محیط امنیتی پیرامونی ایران در شمال غربی در قفقاز جنوبی در آستانه دگرگونی سهمگینی است که آن را می‌توان اختناق ژئوپلیتیک ایران در این منطقه و چه بسا پرپیامدتر از گسترش پیمان ابراهیم در جنوب ایران پنداشت.

امیر سرتیپ خلبان نصیرزاده، وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران، به دعوت همتای ارمنستانی و رئیس ستادکل نیروهای مسلح این کشور، دقایقی پیش وارد ایروان شد. این سفر در حالی صورت می‌گیرد که روابط دفاعی دو کشور در حال گسترش است و ممکن است تحولات جدیدی را در منطقه قفقاز رقم بزند.

سفر رئیس‌جمهور ایران به جمهوری آذربایجان، بازگشت یک سیاست منطقی به همسایگی شمالی است؛ حرکتی راهبردی در مسیر خنثی‌سازی نقش‌آفرینی مخرب بازیگران ثالث، تقویت پیوندهای اقتصادی و فرهنگی، و احیای موقعیت ایران در معادلات ژئوپلیتیک قفقاز پس از بحران قره‌باغ.

برای نخستین‌بار، یک رئیس‌جمهور آلمان به ارمنستان و جمهوری آذربایجان سفر کرده است. سفر فرانک-والتر اشتاین‌مایر به قفقاز در برهه‌ای حساس از منازعه دهه‌ها میان این دو کشور صورت گرفته است.

دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران در دیدار نخست‌وزیر ارمنستان گفت: حضور نیروهای فرامنطقه‌ای و بیگانه بر پیچیده‌تر شدن معادلات سیاسی و امنیتی منطقه می‌افزاید و کمکی به حل مسائل نخواهد کرد.

وزیر امور خارجه ایران در حاشیه اجلاس وزرای خارجه سازوکار همکاری منطقه‌ای قفقاز موسوم به 3+3 با همتای ارمنستانی خود دیدار کرد.

تحولات در منطقه قفقاز یکبار دیگر در کانون توجه‌ها قرار گرفته است. علت اصلی این امر را باید در مجموعه‌ای از رویدادهای سیاسی و تحرکات نظامی در منطقه جست. بر این اساس تحولات منطقه قفقاز به نحوی پیش می‌رود که احتمال وقوع رویدادهای مهم نظیر شکل گیری جنگ یا حتی اشغال مناطق جنوبی ارمنستان مطرح است.

هرگونه جابجایی در مرزهای شناخته شده بین المللی و تغییرات ژئوپلتیک در منطقه قفقاز بدلیل مغایرت با منافع و ملاحظات مشروع سایر کشورها، مانع از برقراری صلح پایدار در این منطقه است. مواضع اعلام شده از سوی جمهوری اسلامی ایران در مخالفت با ایجاد کریدور زنگزور غیرقابل تغییر است.