موساد بر خلاف همه بزرگنمایی‌هایی که در درون رسانه‌های رژیم صهیونیستی و یا رسانه‌های غربی و آمریکایی صورت می‌گیرد، به این اندازه هم بزرگ و قابل توجه نیست.

روابط عاشقانه یوسی کوهن رییس سابق موساد با یک زن شوهردار و ارائه اطلاعات موساد به او و همسرش سوژه اصلی رسانه‌های رژیم صهیونیستی شده است.

دادستان کل رژیم صیونیستی دستور تحقیقات اولیه درباره رئیس پیشین موساد به اتهام فساد را داده است.

وقتی رئیس سابق موساد با فراغ خاطر دست داشتن سازمان تحت امرش در به شهادت رساندن دانشمندان هسته‌ای ایران را تصدیق می‌کند، مشخص می‌شود که تا چه حد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در انجام وظایفش برای حمایت از اعضا منفعل عمل کرده است.

انفجارهای زنجیره‌ای در تاسیسات نظامی و اقتصادی حساس و حملات سایبری به زیرساخت‌های اطلاعاتی ـ امنیتی رژیم صهیونیستی در کنار اوضاع به شدت نابسامان اجتماعی و سیاسی در سرزمین‌های اشغالی بیش از هر چیز توخالی بودن ادعاهای اخیر را ثابت می‌کند.

محور عبری ـ آمریکایی سعی دارد هم‌زمان با «مذاکرات » در وین چماق تروریستی خود را بالا گرفته و با تاکتیک «دیپلماسی اجبار» ایران را مجبور به پذیرش مطالبات زیاده‌خواهانه خود کند و از سوی دیگر این‌گونه القا کند که دولت بایدن مسیر گذشته (دولت ترامپ) را تغییر داده و حاضر نیست در قبال ایران با کابینه نتانیاهو همراهی داشته باشد.

به نظر می‌رسد که ترکیه یک بار دیگر به دلیل تغییر شرایط بین‌المللی به ویژه پس از شکست ترامپ و روی کار آمدن بایدن، با وجود واکنش‌های شدیدی که در ظاهر نسبت به برقراری روابط برخی اعراب با اسرائیل از خود نشان داده، تصمیم به تلطیف فضا با رژیم غاصب صهیونیستی گرفته است.

برخی خبرنگاران رژیم صهیونیستی به نقل از منابع رسانه‌ای آمریکایی می‌ گویند «یوسی کوهن» رییس موساد در رستورانی در واشنگتن با «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا دیدار و گفتگو کرده است.

اوج‌گیری تنفر عمومی از نتانیاهو در نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که عادی‌سازی روابط با چند دیکتاتور عربی که سال‌هاست هیچ تهدیدی علیه این رژیم نداشته‌اند، برای غلبه بر بحران‌های داخلی کافی نبوده ‌است.

جنجال‌ها و دروغ‌پردازی‌ها در فضای داخلی و بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت از یک سو و تحرکاتی چون ترور شهید فخری‌زاده از سوی دیگر، نمونه‌هایی از این دست است که نتانیاهو با انجام آنها سعی کرده فضا را امنیتی نشان داده و از کناره‌گیری از قدرت و به تبع آن پاسخ‌گویی درباره مفاسدش طفره برود.