در عصر مدرن، قدرت‌های جهانی از جنگ روانی به عنوان سلاحی کم‌هزینه اما مؤثر استفاده کرده‌اند. اما رژیم صهیونیستی، در میان این بازیگران، جایگاه خاصی دارد؛ رژیمی که از بدو تأسیس خود، روایت را هم‌ارز با نیروی نظامی دیده و به همین دلیل، همواره در حال جنگ در میدان ذهن بوده است.

در بحبوحه رایزنی‌های حساس ایران با ایالات متحده آمریکا، انتشار یک خبر جعلی علیه کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل وزارت خارجه و عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده، از سوی کانال‌های وابسته به گروهک منافقین، ابعاد تازه‌ای از عملیات روانی علیه دیپلماسی فعال ایران را آشکار ساخت.

در ادامه فضاسازی رسانه‌ای علیه ایران، خبرگزاری رویترز با استناد به منابعی نامعلوم مدعی شد که ایران از انصارالله یمن خواسته است تنش‌ها را کاهش دهند. این ادعا در حالی مطرح شده که مقامات رسمی کشور چنین موضوعی را تکذیب کرده‌اند. وزیر خارجه یمن نیز به‌صراحت مداخله کشورمان در تصمیمات انصارالله را رد کرده است.

نمایندگی ایران در سازمان ملل در نیویورک ادعاها درباره دستیابی ایران به سلاح شیمیایی بر پایه فنتانیل را جنگ روانی رژیم صهیونیستی در پی شکست این رژیم در لبنان دانست.

طی روزهای گذشته یک کانال تلگرامی اقدام به انتشار اسنادی در ارتباط با رصد تحرکات نظامی اسرائیل و آمادگی آنها برای حمله به ایران کرده است.

رسانه و روایت آن از رویداد در جنگی که این روزها خاورمیانه را دربرگرفته، گاهی حتی مهم‌تر از خود نبرد میدانی، می‌تواند سرنوشت پیروز میدان را تعیین کند و از همین روست که باید در جنگ روانی-رسانه‌ای اسرائیل، روایت معتبر از آن‌ِ محور مقاومت و ایران باشد.

جنبش حزب‌الله لبنان با انتشار بیانیه‌ای، شایعات مطرح شده درباره سرنوشت برخی از رهبران خود را تکذیب کرد و اعلام کرد: چنین ادعاهایی در راستای جنگ روانی دشمن است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی هدف دشمن از جنگ روانی در عرصه نظامی را ایجاد ترس و عقب‌نشینی خواندند و گفتند: به تعبیر قرآن کریم، عقب‌نشینی غیرتاکتیکی در هر میدانی چه عرصه نظامی و چه میدان‌های سیاسی، تبلیغاتی و اقتصادی، غضب الهی را به دنبال دارد.

کمتر کسی در این واقعیت تردید دارد که «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی تا زمانی در قدرت حضور دارد که جنگ ادامه داشته باشد؛ آیا این قاعده شامل گسترش نزاع نظامی به جبهه شمالی و نبرد تمام‌عیار رژیم اسرائیل با حزب‌الله لبنان خواهد شد؟