گرچه حاشیه‌نشینی معضلی است که از دوران پهلوی و توسعه نامتوازن آن سال‌ها به حکومت اسلامی به ارث رسیده اما برای درمان آن زمان کافی در اختیارمان بوده است. این معضل می‌تواند مانند چشم اسفندیار مانع تحقق دولت اسلامی گردد و درنتیجه روند حرکت انقلاب را تحت شعاع قرار دهد

بر اساس مطالعات انجام شده، در شهر اسلامی مدرن ما بیشتر با حاشیه‌نشینی اجتماعی پیشرفته روبرو هستیم در صورتی که در شهرهای اسلامی کلاسیک در سده‌های 8 تا 20 میلادی حاشیه‌نشینی جغرافیایی داشته‌ایم.

متاسفانه دولت‌ها عموما به دنبال فهم مسائل حاشیه‌نشینان نیستند و بیشتر علاقه دارند تا زودتر صورت مسئله‌ها را پاک کنند به همین دلیل بیشتر به دنبال سیاست‌گذاری در حوزه عمرانی و ساخت و ساز می‌روند تا تغییر سبک زندگی و ارتقای شهروندی حاشیه‌نشینان.

زنان حاشیه نشین نه تنها از فقر مادی و گیر افتادن در تله محرومیت رنج می برند بلکه فقر از طریق مؤلفه‌های فرهنگی شامل بی‌تفاوتی اجتماعی، نابسامانی خانوادگی و ناامیدی، به ایجاد و افزایش آسیب در این زنان منجر شده است

حاشیه‌نشینی یک موقعیت اجتماعی-طبقاتی است که می‌تواند با بسترهای جغرافیایی همراه شود و می تواند نشود. یعنی ممکن است یک فرد به لحاظ اجتماعی در موقعیتی حاشیه‌ای قرار بگیرد اما لزوما در مناطق جغرافیایی موسوم به حاشیه‌نشین زندگی نکند.

سخنگوی دولت در خصوص تسهیلات مصوب در دولت برای حاشیه نشینان توضیحاتی داد.