افغانستان چطور پس از بیست سال جنگ و به اصطلاح توسعه به اینجا رسیده است؟ باید دید که در 20 سال اشغال نظامی افغانستان و جنگ آمریکا و ناتو علیه طالبان در جامعه افغانستان چه گذشته است.

تحولات اخیر افغانستان که علاوه بر تشدید ناامنی در این کشور اثر مستقیمی بر امنیت و آرامش منطقه غرب آسیا دارد، نتیجه رفتار بحران‌زا و غیرمسئولانه ایالات متحده است که با سناریویی جدید برای رسیدن به اهداف خود موجب احیای هسته‌های تروریسم شده است.

ترکیبی از محدودیت های ژئوپلیتیک و سیاسی، خاطر روسیه را از بابت کنترل اوضاع در دریای سیاه آشفته می کند که اصلی ترین آنها دسترسی به دریای مدیترانه است که راه ورودی آن را ترکیه در اختیار دارد.

با توجه به سوابق غرب می‌توان گفت که طرح ناتو برای واگذاری فرودگاه کابل به ترکیه نه دادن امتیاز و ایفای نقش در معادلات جهانی بلکه بیشتر فریبی برای گرفتار کردن ترکیه در بحران منطقه‌ای، تضعیف توان دفاعی آن و حفظ وابستگی‌اش به ناتو و آمریکاست.

عدم توجه و بی‌مسئولیتی اشغالگران به وضعیت داخلی افغانستان موجب شد تا در طول 20 سال نه تنها ثبات و امنیت بر این کشور حاکم نشود بلکه گسست‌های اجتماعی، سیاسی و قومی و ساختاری در افغانستان همچون آتش زیر خاکستر شدت گرفت.

ناتو با جوسازی‌های هسته‌ای، موشکی و منطقه‌ای علیه ایران به دنبال جبران حقارتی است که در صحنه جهانی متحمل شده و با تخریب چهره ایران به دنبال پنهان‌سازی ناتوانی خود در تحقق امنیت جهانی است.

روسیه می‌گوید در راستای راهبرد امنیتی نوین در پیش‌گرفته شده از سوی این کشور برای مقابله با ناتو 20 واحد نظامی جدید به مرزهای غربی گسیل می‌کند.

تشدید اختلافات طالبان با آمریکا و اروپا و توقف روند گفتگوهای صلح که بر اساس توافق طالبان و آمریکا در دوحه آغاز شده بود، در کنار عهدشکنی غرب در خصوص ضرب‌الاجل ماه می، فضای جدید و متفاوتی از قبل را میان طالبان و آمریکایی‌ها ایجاد کرده است که با توجه به اعلامیه طالبان می‌تواند به معنای از سر گیری حمله به نیروهای خارجی در افغانستان باشد.