امیراحمدیان نوشت: درگیری بین ایالات متحده آمریکا و روسیه از اوت سال 2008 آغاز شد؛ زمانی که آمریکا و ناتو با حمایت از جدایی طلبان کوزوو، تمامیت ارضی صربستان، متحد روسیه در بالکان را خدشه دار کرده بودند.

در پی لغو محدودیت استقرار موشک‌های هسته‌ای میان‌برد و کوتاه‌برد توسط روسیه، دیمیتری مدودف ناتو را مسئول این تصمیم دانست و هشدار داد که «منتظر اقدامات بعدی باشید.» ترامپ نیز در واکنشی نمایشی، دو زیردریایی هسته‌ای را به منطقه اعزام کرد.

«متیو ویتاکر» سفیر آمریکا در ناتو در گفت‌وگو با شبکه «نیوزمکس» اعلام کرد که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور این کشور 8 آگوست (17 مرداد) روسیه را با تحریم‌های ویرانگر هدف قرار خواهد داد.

«سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه شامگاه جمعه با انتشار بیانیه‌ای عنوان کرد: «اروپایی‌ها به طرز دیوانه‌واری خواستار آن هستند که اوکراین به ناتو کشیده شود و برای جنگ با روسیه آماده شوند، اما مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا اخیرا رویکردی مسئولانه را تایید کرد و اظهار داشت که هرگز نباید اجازه رویارویی نظامی مستقیم بین ایالات متحده و روسیه داده شود.

ایجاد کریدور زنگزور در ظاهر پروژه‌ای اقتصادی برای اتصال نخجوان به آذربایجان است، اما در واقع، ابزاری برای بازطراحی نظم ژئوپلیتیکی قفقاز، حذف ایران از مسیرهای ترانزیتی، و تقویت نفوذ غرب در حاشیه شمال‌ایران تلقی می‌شود.

سیاست خارجی دونالد ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش تحولات قابل توجهی را تجربه کرده که بسیاری از حامیان سابق او را شگفت‌زده کرده است. این تغییرات نه تنها در ارتباط با جنگ اوکراین، بلکه در روابط آمریکا با ناتو، چین و خاورمیانه نیز اثرگذار بوده است.

سیاست‌های دولت‌های مختلف آمریکا، از ترامپ تا بایدن، عملاً به تداوم جنگ در اوکراین دامن زده است. ارسال تسلیحات به کی‌یف و تقویت ناتو، نقشی کلیدی در تشدید بحران دارد. این اقدامات، روسیه را به تحکیم مواضع نظامی واداشته است.

رجب طیب اردوغان با اشاره به نیاز ترکیه به جنگنده‌های اف-35 برای حفظ امنیت ملی و تقویت جایگاه در ناتو، ابراز امیدواری کرد که روند تحویل این جنگنده‌ها در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ از سر گرفته شود و واشنگتن به تعهدات پیشین خود پایبند بماند.

مارک روته، دبیرکل ناتو هشدار داد که اگر اعضای ناتو ارتشی قدرتمند نسازند، مجبور خواهند شد زبان روسی یاد بگیرند؛ او گفت روسیه اکنون سه‌برابر سریع‌تر از کل ناتو مهمات تولید می‌کند و صرف بودجه بدون زیرساخت کافی، پاسخگو نخواهد بود.

نشست اخیر سران ناتو در هلند، بار دیگر چهره واقعی این پیمان را آشکار ساخت؛ پیمانی که مدعی دفاع جمعی است اما به ابزاری برای یکجانبه‌گرایی، سلطه‌جویی نظامی، تروریسم علمی و تهدید صلح جهانی بدل شده است.