کشورهای غربی در حالی به بهانه دفاع از حقوق بشر حتی از اغتشاش و خشونت در کشورهای دیگر حمایت و در امور داخلی آنها دخالت می‌کنند که رویه‌های کاملا متفاوتی را در کشورهای خود دنبال می‌نمایند.

مجموع رفتارهای غرب از رویکرد سرویس‌های جاسوسی گرفته تا استانداردهای دوگانه شبکه‌های اجتماعی در قبال جنگ اوکراین بیانگر این حقیقت است که معنای آزادی بیان و خصوصی بودن شبکه‌های اجتماعی تنها واژگانی فریبنده برای پیش‌برد اهداف غرب هستند.

مشروطه‌ای که اساسش بر گفتگو و تبادل اندیشه می‌توانست مستحکم شود به جایی رسید که نماینده مجلسی خواستار جاری شدن حکم مفسد فی‌الارض برای یک معترض به نحوه قانون‌گذاری مجلس شد و علناً شیخ را محکوم‌به اعدام نامید.

سخنگوی نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل در واکنش به توقیف دامنه برخی وب‌سایت‌های ایرانی توسط آمریکا، آن را تلاش برای محدودسازی آزادی بیان تلقی کرد.

بررسی‌ نشریه دیلی تلگراف انگلیس حاکیست که 50 درصد مردم این کشور بر این باورند که آزادی بیان در معرض خطر قرار دارد

دادگاه حقوق بشر اروپا توهین به پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله را خلاف قانون اعلام کرد.

تشویق به آشوب و هرج و مرج، ترویج خشونت، دروغ‌پراکنی و تلاش برای ایجاد تفرقه و از هم گسیختگی انسجام اجتماعی از جمله مواردی هستند که تنها زمانی تبدیل به خطوط قرمز فیس‌بوک و توئیتر می‌شوند که هستی نظام سلطه به خطر افتاده باشد وگرنه جان و مال و آبروی دیگر ملت‌ها و نظام‌های سیاسی غیر هم‌سو با منویات صاحبان پشت پرده این شبکه‌ها کمترین ارزشی برای واکنش ندارند.

آفکام، سازمان تنظیم‌کننده مقررات رسانه‌ای بریتانیا، سرویس خبری روسیه را به خاطر "نقض جدی" بی‌طرفی به ??? هزار پوند جریمه محکوم کرد.