جنگی خونبار در خاورمیانه در جریان هست. هر روز از تعداد کشته‌شدگان و تلفات انسانی و آمار تخریب‌های ابنیه و خسارات اقتصادی واردشده می‌شنویم. اما در این منازعات کسی از تخریب محیط زیست و نابودی تنوع زیستی مناطق درگیری سخن نمی‌گوید.

صدها هزار شبه نظامی نماینده «مقاومت اسلامی» هستند که وظیفه آزادی فلسطین را برعهده دارند؛ با وجود 300 هزار نیروی اسرائیلی در نزدیکی غزه، این ارقام نشان می‌دهد که چرا یک جنگ چند جانبه سناریوی یک کابوس وحشتناک اسرائیل است، به‌ ویژه با بحرانی که در کرانه باختری به‌وجود آمده است.

سفیر جمهوری اسلامی ایران در جمهوری آذربایجان به ادعاهای سفیر رژیم صهیونیستی در این کشور واکنش نشان داد.

نماینده ایران در نامه‌ای به شورای امنیت در واکنش به ادعاهای بی اساس نماینده رژیم صهیونیستی، خواستار اقدامات قاطع این شورا در قبال این رژیم از جمله توقف اقدامات تجاوزکارانه‌اش شد.

درحالی که هیچ یک از قدرت‌های بزرگ منطقه خواهان درگیری بیشتر نیستند، ممکن است جنگ اسرائیل و حماس، آمریکا، ایران و خطر یک جنگ گسترده‌تر در خاورمیانه به وقوع بپیوندد.

افرادی با عناوینی مانند کارشناس و تحلیلگر، گزاره «اسرائیل تنها کشور دموکراتیک خاورمیانه است» را بارها بر زبان می‌آورند که نه‌تنها دروغی بزرگ بلکه بسیار مضحک است. هر انسانی که اندکی دانش از صهیونیسم سیاسی و دموکراسی داشته باشد، می‌داند که این دو اساسا با هم ناسازگار و غیر‌قابل جمع‌ هستند.

رئیس جمهور سوریه در گفت‌وگو با تلویزیون مرکزی چین گفت: توافق عربستان و ایران یک دستاورد بسیار بزرگ و غیرمنتظره و نشان دهنده مدل غربی و به ویژه آمریکایی جهت ایجاد مشکلات متعدد بین چند طرف است.

رژیم صهیونیستی به هیچ‌یک از قواعد بین‌المللی و منشور خلع سلاح که کشورهای متعدد ده‌ها سال است به آن پیوسته‌اند و پروتکل‌های مربوط به قوانین هسته‌ای مثل ان‌پی‌تی، هیچ‌گونه پای‌بندی و ورودی ندارد و با داشتن ده‌ها زرادخانه و صدها کلاهک هسته‌ای به قوانین بین‌المللی پشت کرده است.

این پیمان به عنوان یک آزمون عملی برای یک معامله مشابه با عربستان سعودی دیده می‌شود اما این نوع تدابیر، احتمالاً منطقه را ناپایدارتر می‌کند.

با کشف میدان‌‌‌های نفتی در جنوب و جنوب غربی ایران، «آنگلوساکسون»‌‌‌ها یا همان انگلیسی‌ها با کیفی پر از دلار به ایران آمدند. استعمارگران جدید، در ازای نفت ایران دلار می‌‌‌دادند و بعد همان دلارها را از ایران می‌‌‌گرفتند و در ازایش مواد غذایی و کالاهای دیگر می‌‌‌دادند و هیچکس متوجه نشد که این ساختار، دو منبع تغذیه‌‌‌ ای مشخص دارد و «آنگلوساکسون»‌‌‌ها هر موقع که اراده کنند می‌‌‌توانند یک یا دو شیر را ببندند و شریان مالی و اقتصادی ایران را به احتضار بیاندازند.