یکی از رهبران انصارالله یمن بیان کرد: صلحی که واشنگتن از آن حرف می‌زد صرفا توقف موقت درگیری است تا از این طریق بتواند اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور را از داخل متزلزل کند و این چیزی است که ما با آن مخالفت کردیم.

رزمندگان جنبش انصارالله یمن پس از یک عملیات تهاجمی علیه مزدوران دولت مستعفی و فراری یمن، کنترل رشته کوه مرزی در استان جوف با عربستان را به دست گرفتند.

تحرکات دیپلماتیک و احتمال جایگزینی قطعنامه ضد یمنی 2216 شورای امنیت، در صورتی که نتواند به دغدغه‌های محوری صنعا اعم از رفع محاصره و توقف حملات هوایی سعودی، پاسخ مناسب بدهد، با موفقیت همراه نخواهد بود.

آل‌سعود که شش سال پیش به همراه امارات با حمایت مستقیم دولت اوباما، رژیم صهیونیستی و انگلیس اقدام به حملات تجاوزگرانه به یمن کرد، شاید هیچ‌گاه تصور نمی‌کرد روزی مجبور به پیشنهاد آتش‌بس برای کاهش تلفات در عمق خاک خود شود.

دولت سعودی تلاش دارد توافقی را به انصارالله و ارتش این کشور تحمیل کند که در کوتاه مدت برای قدرت‌گیری دوباره مزدوران یمنی و نیروهای ائتلاف، فرصت کافی را فراهم آورد، تاکتیکی که همچنان نشانگر جنگ‌طلب بودن ریاض در این بحران است و ادعاهای آنها برای صلح را زیر سوال می‌برد.

سیاست اعلامی بایدن در موضوع یمن به شدت یادآور موضع اوباما در سال 2015 است. رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا در آغاز این بحران و برای توجیه حمایت خود از ائتلاف سعودی گفته بود؛ آمریکا در حفاظت از مرزهای عربستان در مقابل انصارالله ذی‌نفع است.

سخنگوی جنبش انصارالله اعلام کرد یمنی‌ها با 3 هواپیمای بدون سرنشین، فرودگاه «ابها» و پایگاه هوایی «ملک خالد» در خمیس مشیط عربستان سعودی را هدف حمله قرار دادند

مهم‌ترین اهداف سعودی اکنون، توقف حملات موشکی و پهپادی انصارالله به خاک عربستان، منصرف کردن انصارالله از آزادسازی مأرب و آزادسازی اسرای رده ‌بالای سعودی است تا شاید کابوس تحقیر شدن‌هایش پایان یابد، خواسته‌هایی که اگرچه با اهداف اولیه این جنگ فاصله زیادی دارد، اما تنها در صورتی محقق خواهد بود که ریاض انصارالله را بپذیرد و به تجاوزهایش خاتمه دهد.

«مجتهد» افشاگر معروف اسرار آل‌سعود در توئیتی اعلام کرد: عربستان از ترکیه در جنگ یمن کمک خواسته و آنکارا با این موضوع موافقت کرده است.

آنچه عربستان سعودی را به ایالات متحده پیوند می‌دهد، مجموعه‌ای از عوامل راهبردی به خصوص در زمینه‌های امنیتی و اقتصادی است که تغییر دولت‌ها در واشنگتن یا پادشاهان در ریاض، تحول محسوسی در آن ایجاد نمی‌کند.