حال با توجه به اثبات پوشالی بودن قدرت ادعایی اسرائیل، به نظر می‌رسد دولت‌های محافظه‌کار عرب که با چراغ سبز محور سعودی ـ آمریکایی و سوار بر موج ایران‌هراسی به آشکارسازی روابط با جرثومه شیطان در جلوی دوربین‌ها تن دادند، اکنون نباید فرصت این آزمون حساس را برای فرار از این ننگ ابدی از دست بدهند، آزمونی که با توجه به قرائن موجود، بعید نیست آزمون آخر باشد!

در فایل صوتی منتشر شده از وزیر خارجه به این سوال پاسخی داده نمی‌شود که اگر در سیاست‌ خارجی کشور «میدان» اولویت داشته، عامل آن چه بوده است؟ آیا این اولویت‌بخشی به «میدان» خطا بوده؟ آیا به اختیار بوده یا از سر اجبار؟ آیا تحت تاثیر القائات عناصر میدان بوده یا واقعیت‌های منطقه مجموعه نظام را به این جمع‌بندی رسانده است؟ و...

تغییر رویکرد سعودی را باید فارغ از کلیشه‌های رایج و بر پایه «محاسبه سود و هزینه» تحلیل کرد و نباید آن را تنها و فقط معلول تغییر ادعایی رویکرد دولت بایدن در قبال ایران و برجام دانست، زیرا ریاض در اوج مذاکرات برجام در دولت اوباما نیز به صورت علنی و غیر علنی تلاش زیادی برای جلوگیری از توافق می‌کرد و حتی بعد از برجام نیز حاضر به تغییر این رویکرد نشد.

مقامات و مسئولین دولت بایدن که به صورت مکرر بر شکست سیاست فشار حداکثری ترامپ تاکید می‌کنند با زبان دیگر و شیوه‌های خدعه‌آمیز عملی تلاش دارند که با دست‌یابی به متن توافق از قبل تمهید شده‌ای که بر اساس آن همه طرف‌های برجامی، سازگاری اعمال تحریم‌های به اصطلاح فلج کننده از سوی آمریکا را با برجام شناسایی و تایید می‌نمایند از دستاورد فشار حداکثری ترامپ یک پیروزی به زعم خود بزرگتر بسازند.

محور عبری ـ آمریکایی سعی دارد هم‌زمان با «مذاکرات » در وین چماق تروریستی خود را بالا گرفته و با تاکتیک «دیپلماسی اجبار» ایران را مجبور به پذیرش مطالبات زیاده‌خواهانه خود کند و از سوی دیگر این‌گونه القا کند که دولت بایدن مسیر گذشته (دولت ترامپ) را تغییر داده و حاضر نیست در قبال ایران با کابینه نتانیاهو همراهی داشته باشد.

پیونگ‌یانگ دریافته است که آمریکا تنها زبان زور را متوجه می‌شود و واشنگتن به هیچ تعهدی پایبند نیست، چنانچه حتی دیدار ترامپ و کیم جونگ اون نیز زمینه‌ساز تعهدپذیری واشنگتن نشد، لذا اقدام موشکی اخیر کره شمالی را می‌توان هشداری به بایدن دانست که در صورت استمرار رویه گذشته با واکنشی تند مواجه خواهد شد.

سیاست اعلامی بایدن در موضوع یمن به شدت یادآور موضع اوباما در سال 2015 است. رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا در آغاز این بحران و برای توجیه حمایت خود از ائتلاف سعودی گفته بود؛ آمریکا در حفاظت از مرزهای عربستان در مقابل انصارالله ذی‌نفع است.

رابرت مالی در حالی بر گفتگو تاکید دارد که دولت ایالات متحده همچنان چماق تهدید و تحریم را بالا نگه داشته و در حال همکاری با رژیمی است که نه تنها نخست‌وزیر آن بارها گفته درصدد نابودی برنامه صلح‌آمیز هسته ای ایران است، که مظنون اصلی برخی خرابکاری‌ها در تاسیسات هسته‌ای کشورمان نیز هست.

امروز و با روشن شدن موفقیت ایران در عقب زدن طرف‌های غربی از مواضع غیر اصولی و زیاده‌خواهانه‌شان، بیش از هر زمان دیگری ظرفیت‌های قابل توجهی که قانون مجلس شورای اسلامی در اختیار دستگاه دیپلماسی قرار داده مشخص شده است.

ابقای «زلمای خلیل‌زاد» در جایگاه نماینده ویژه آمریکا در امور افغانستان نشان می‌دهد که حضور بایدن در کاخ سفید نه تنها زمینه‌ساز پایان اشغال‌گری و درد و رنج ملت افغانستان نخواهد بود بلکه می‌توان انتظار داشت که رفتارهای بحران‌ساز آمریکا در افغانستان و منطقه تداوم یابد.