مشاور امنیت ملی پیشین آمریکا، در انتقاد از تهدید هسته‌ای ترامپ گفت او هیچ درکی از نحوه عملکرد زیردریایی‌های هسته‌ای ندارد و اقدام ترامپ را بسیار خطرناک خواند.

پس از آنکه کاخ سفید اعلام کرد که مذاکرات آتش بس در روزهای آتی نیز ادامه خواهد یافت، جان بولتون، مشاور پیشین امنیت ملی دولت دونالد ترامپ گفت که نسبت به خاتمه قریب‌الوقوع مذاکرات آتش‌بس تردید دارد.

مشاور سابق امنیت ملی آمریکا پیش‌بینی کرده که واکنش ایران به ترور رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس در تهران خسارت‌های سنگینی به رژیم صهیونیستی وارد خواهد کرد.

مشاور سابق امنیت ملی امریکا در گفت‌وگو با روزنامه الشرق الاوسط تاکید کرد انتقام جویی ایران از اسرائیل احتمالا یک انتقام مؤثر و قوی خواهد بود.

سخنگوی وزارت امور خارجه در پی سناریوسازی جدید آمریکا در توئیتی نوشت: ادامه هیاهوها، کمکی به تطهیر چهره رژیم آمریکا نخواهد کرد، بلکه آن را نزد ملت ایران و جهانیان منفورتر خواهد کرد.

یکی از آرزوهای ترامپ و هم پیاله‌هایش در کاخ سفید «نابودی جمهوری اسلامی» قبل از آغاز جشن چهل سالگی‌اش بود، آنها در راستای تحقق این رویا از تمام ظرفیت‌های ممکن بهره بردند، منافقین را پای کار آوردند، سلطنت طلبان را به کار گرفتند، اتاق های فکر علیه ایران در منطقه به راه انداختند، رسانه های زیادی را ایجاد کردند و برخی کشورهای عربی را با دادن وعده های واهی به گفته خودشان دوشیدند تا بتوانند آرزو و برنامه خود در این زمینه را محقق کنند .

برخی شنیده‌ها موید این مطلب است که دو عنصر مخالف پمپئو یعنی «رودی جولیانی» و «جان بولتون» که اتفاقا روابط خوبی با فرقه تروریستی منافقین دارند، با هدف سوزاندن پروژه وزیر خارجه آمریکا در خوش‌خدمتی به کارزار ترامپ، این اطلاعات دروغین و تخیلی را در اختیار فسیل‌های آلبانی‌نشین قرار داده‌اند.

وزارت دادگستری آمریکا تحقیقاتی کیفری را آغاز کرده است تا روشن شود آیا جان بولتون مشاور سابق امنیت ملی دونالد ترامپ با انتشار کتابی درباره دوران کاری خود در کاخ سفید مرتکب سوء برخورد با اسناد محرمانه شده است یا خیر.

«برایان» هم مثل «جان» ناکام از کاخ سفید رفت. شاید «مایک» هم قبل از رفتن «دونالد» مجبور شود چمدانهایش را ببندد.

افتضاح ماجرا آنجاست که این پدیده‌ی سابقا پشت پرده، از سال 2010 با حکم دادگاه عالی آمریکا شمایلی قانونی به خود گرفت و عملا نقطه پایانی بر دموکراسی نیم‌بند آمریکایی شد، به گونه‌ای که می‌توان انتخاب «باراک اوباما» در 2012 و ترامپ در 2016 را محصول ایفای نقش موثر سوپرپک‌ها دانست.