گزاره‌های قابل توجهی در خصوص شرایط سیاسی حاکم بر مذاکرات وین وجود دارد که بازخوانی آن می‌تواند در دست‌یابی به تحلیلی واقعی‌تر از آینده مذاکرات و شباهت‌ها و تفاوت‌های آن با مذاکرات قبلی که منجر به توافق‌نامه برجام شد کمک شایان توجهی نماید.

تغییر رویکرد سعودی را باید فارغ از کلیشه‌های رایج و بر پایه «محاسبه سود و هزینه» تحلیل کرد و نباید آن را تنها و فقط معلول تغییر ادعایی رویکرد دولت بایدن در قبال ایران و برجام دانست، زیرا ریاض در اوج مذاکرات برجام در دولت اوباما نیز به صورت علنی و غیر علنی تلاش زیادی برای جلوگیری از توافق می‌کرد و حتی بعد از برجام نیز حاضر به تغییر این رویکرد نشد.

تلقی واشینگتن این است که تثبیت انقلاب یمن برای منافع حیاتی آمریکا در غرب آسیا به شدت تهدیدزا است. به همین دلیل موضع اعمالی آن‌ها نسبت به این بحران همواره تلاش همه جانبه برای سرکوب انقلاب یمن بوده است، هدفی که به نظر می‌رسد در ورای اقدامات دیپلماتیک آن‌ها برای برقراری آتش‌بس نیز دنبال می‌شود.

مقامات و مسئولین دولت بایدن که به صورت مکرر بر شکست سیاست فشار حداکثری ترامپ تاکید می‌کنند با زبان دیگر و شیوه‌های خدعه‌آمیز عملی تلاش دارند که با دست‌یابی به متن توافق از قبل تمهید شده‌ای که بر اساس آن همه طرف‌های برجامی، سازگاری اعمال تحریم‌های به اصطلاح فلج کننده از سوی آمریکا را با برجام شناسایی و تایید می‌نمایند از دستاورد فشار حداکثری ترامپ یک پیروزی به زعم خود بزرگتر بسازند.

اقداماتی چون تبریک رابرت مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران به تیم بسکتبال شهرداری گرگان با توهم امکان تحمیق شهروند ایرانی صورت می‌پذیرد تا شاید امکانی هر چند ضعیف برای بازگرداندن نظر مردم ایران نسبت به کشوری عهدشکن و غیرقابل اعتماد چون آمریکا ایجاد کند.

محور عبری ـ آمریکایی سعی دارد هم‌زمان با «مذاکرات » در وین چماق تروریستی خود را بالا گرفته و با تاکتیک «دیپلماسی اجبار» ایران را مجبور به پذیرش مطالبات زیاده‌خواهانه خود کند و از سوی دیگر این‌گونه القا کند که دولت بایدن مسیر گذشته (دولت ترامپ) را تغییر داده و حاضر نیست در قبال ایران با کابینه نتانیاهو همراهی داشته باشد.

دو رخداد بسیار مهم یعنی انفجار در کارخانه‌جات تولید موشک‌های پدافند هوایی «آرو» که ستون فقرات پدافند موشکی و سامانه گنبد آهنین است، به همراه اصابت موشک به نزدیکی دیمونا، قطعا واجد پیام‌های روشنی برای سردمداران شرور رژیم صهیونیستی است که تداوم شرارت می‌تواند هزینه‌هایی با ابعاد بسیار بزرگتر و خطرناک‌تر برای این رژیم داشته باشد.

سازش با رژیم صهیونیستی و سرسختی با ایران با توجه به جایگاه این دو نزد ملت‌های عرب می‌تواند نارضایتی‌های عمومی را افزایش ‌دهد. این موضوع با توجه به دسته‌بندی رژیم‌های عربی در ردیف دولت‌های ضعیف و بحران مشروعیت در این کشورها، بقای این رژیم‌ها را با مخاطرات بیشتر در آینده مواجه می‌سازد.

تعامل سازنده ایران با آژانس در موضوعات مختلف و ایجاد زمینه برای دست‌یابی به موفقیت برای مدیرکل و آژانس، تحت تاثیر اظهارات تحریک‌آمیز مدیرکل و عدم واکنش مناسب او به تروریسم هسته‌ای علیه کشورمان می‌تواند محدود شود به ویژه آن که تهران بارها به صراحت بر ایستادگی در برابر هرگونه فشار تاکید کرده است.

برخی اطلاعات رسیده به «نورنیوز» حاکی است که اصلی‌ترین موضوعی که در مذاکرات وین روی میز هیئت‌های مذاکره‌کننده است، مسئله راستی‌آزمایی و صداقت آمریکا در مورد موضوع لغو یک‌باره همه تحریم‌ها و شیوه راستی‌آزمایی آنها است.