سرمشق امروز سیاست ایران باید «تغییرِ مدبّرانه» در عرصه‌ی برخی رویکردها و راهبردها و سیاست‌ها باشد؛ تغییری که البته نه در دام تعلل و تأخیر گرفتار شود و نه قربانی شتاب‌زدگی و سطحی‌گرایی گردد. این روند در سطوح عالی سیاست‌ورزی و حکمرانی ایران شروع شده است. تداوم «سیاست تغییر» می‌تواند ایران را قوی‌تر کند نه آنگونه که برخی محافل تندرو گمان می‌کنند، ضعیف‌تر.

گزاره «فلانی آخرین شانس نظام است» سال‌هاست به یک پرستیژ روشنفکرانه تبدیل شده که با کمال احترام و تأسف باید به پیرمرد‌های عرصه سیاست بگویم که این روش سیاست‌ورزی نیست و امر سیاسی این‌قدر به قهقرا نرفته که بتوان گزاره‌ای سیاسی ساخت. این‌بار محمدرضا باهنر از گروه مشهور به اصولگرایان و برخی از گروه معروف به اصلاح‌طلبان با ادبیات مختلف همین گزاره را ساخته‌اند.