سعید جلیلی تجربه های مختلفی از سیاست ورزی را پشت سر گذاشته و شایسته است تجدید نظری در کیفیت سیاست ورزی خود داشته باشد. مواجهه طوفانی با دولتی که هنوز بر سر کار نیامده، بیش از آنکه نوید بخش همراهی با ایده وفاق ملی باشد، هشدار دهنده نسبت به آغاز تنش ها و تشدید دو قطبی ها است.

تمرکز بر شعارها و وعده های بزرگ و پر زرق و برق بی توجه به اولویت های اساسی و بدون ارائه راهکارهای تحقق آنها، شوقی در رای دهندگان نخواهد آفرید. چه بسا ممکن است برای مردمی که در انبان ذهن خود پوشه ای قطور از این وعده های بی سرانجام ذخیره دارند اثر روانی سوء هم داشته باشد.

بنیان‌های ضعیف حزبی، ساختار حکمرانی ایران را از داشتن دولت قوی و پاسخگو محروم نموده است. آنچه در قالب قوه مجریه نمایان شده بیش ازآنکه دولت با کارکردهای خاض آن باشد، "هیئت وزیران" است.