با سقوط حکومت بشار اسد در سوریه، دشمنان و برخی تحلیل‌گران نادان درصدد تلقی این نکته هستند که با توجه به سقوط حکومت هم‌پیمان جمهوری اسلامی ایران، این نظام در موقعیت ضعف قرار گرفته است. این در حالی است که اگر به سیاست‌گذاری دقت شود، درمی‌یابیم که یکی از مهم‌ترین مهارت‌های جمهوری اسلامی ایران فرصت‌سازی از بحران‌های برساخته دشمنانش است.

سناریوی سفیدنمایی هیئت تحریرالشام که به عنوان ارتش نیابتی طراحان این برنامه اقدام کرده، بدنبال جا انداختن این رویکرد است که نه تنها اقدام نظامی برای سرنگونی حکومت مستقر و قانونی در کشورها ممکن و موجه است بلکه نتیجه آن می‌تواند به ایجاد حکومتی معتدل و مسئول که مورد پذیرش و حمایت جامعه جهانی نیز قرار می گیرد بینجامد.

آمریکا در سال 2014 با شعار مبارزه با تروریسم وارد عراق و سوریه شد، اما اقدامات این کشور بیشتر به ایجاد مناطق امن برای تروریست‌ها و ممانعت از عملیات نیروهای مردمی و ارتش‌های ملی علیه آنها منجر شد.

در زمانه و منطقه‌ای زندگی می کنیم که ادعاها با واقعیت فاصله نجومی دارد.

واشنگتن پست نوشت:سه بازیگر خارجی به بهانه منافع راهبردی خود این کشور را هدف قرار دادند: آمریکا به بهانه هدف قرار دادن عناصر باقیمانده از گروه تروریستی داعش در شرق سوریه، ترکیه علیه نیروهای کرد در شمال شرق این کشور و (رژیم) اسرائیل علیه دارایی های نظامی سوریه در مناطق مختلف این کشور است.

آمریکا قصد دارد سقوط حکومت اسد و ایجاد ناامنی و بی ثباتی در این کشور را به صورت غیر مستقیم به‌عنوان عبرتی پند آموز برای دولت و مردم عراق معرفی کند.

آن چیزی که اردوغان در منطقه دنبال می‌کرد احیای خلافت عثمانی است و خود را در مقام خلیفه‌ای می‌بیند که با پایان حکومت عثمانی‌، مناطق سوریه را از دولت عثمانی جدا کرده بود. اردوغان فراموش کرده است که اگر قرار باشد مبنای تقسیم‌بندی امروز جغرافیای منطقه‌، حاکمیت دولت‌ها در قرن گذشته باشد، بسیاری از مناطق موجود دستخوش تغییرات خواهد شد.

همزمان با خروج بشار اسد از سوریه و حضورش در روسیه، گمانه‌زنی‌های بسیاری در باب سکونتگاه تازه رهبر سوریه مطرح شده است.

ایالات‌متحده به دنبال آن است که یک حلقه غیرمسلح پیرامون سوریه به‌خصوص اطراف اسرائیل ایجاد کند. واشنگتن و اسرائیل در حقیقت یک لبنان غیرمسلح، یک فلسطین غیرمسلح، یک حزب‌الله غیرمسلح و حتی سوریه غیرمسلح را می‌خواهند و می‌گویند که این اقدام برای گفت‌وگو و ایجاد روابط اسرائیل و اعراب یک نیاز حیاتی است.