در حالیکه شش ماه از نسل کشی رژیم اسرائیل در غزه می‌گذرد بسیاری ریشه این جنایات را به خاطر زنجیره تامین تسلیحات برای تجاوزگری این رژیم می‌دانند. آمارها نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از نیازهای نظامی اسرائیل بویژه در دوران جنگ از سایر کشورها تامین می‌شود که نام کشورهای غربی در صدر این لیست قرار می‌گیرد.

امیر عبداللهیان در دمشق: چگونگی پاسخ ایران تعیین شده و تنبیه رژیم صهیونیستی قطعی است. سید حسن نصرالله: پاسخ ایران به اسراییل در راه است و مستقیم خواهد بود. سردارحاجی زاده: هیچ سامانه پدافندی علیه موشک فتاح وجود ندارد.

یک رمزگشایی ساده از اظهارات رابرت مالی نشان می‌دهد که مخاطب سخنان او نه تهران و نه حتی سه کشور اروپایی، بلکه رژیم اشغالگر صهیونیستی و کابینه چند تکه و آسیب‌پذیر نتانیاهو است.

سکوتی کرکننده سلسله عصبی رژیم صهیونیستی را فراگرفته است؛ سکوتی که صدایش از موشک‌هایی که روی گنبد آهنین فرود می‌آید، از فریاد اعتراض اسرائیلی‌های خشمگین از بنیامین نتانیاهو و از صدای متحدانِ عصبانی تل‌آویو، بلندتر است. در بطن این سکوت سنگین، تنها نوای تیک‌تاکی شنیده می‌شود که روی یک بمب ساعتی چسبیده است. بمبی که کسی نمی‌داند روی چه زمانی تنظیم شده است، اما همه می‌دانند منفجر خواهد شد.

انجمن مطبوعاتی خارجی تاکید کرد که ممانعت رژیم صهیونیستی از حضور روزنامه‌نگاران مستقل در غزه، سوالاتی در رابطه با آنچه این رژیم نمی‌خواهد رسانه‌های بین‌المللی ببینند، ایجاد می‌کند.

ایتمار بن گویر وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی تاکید کرد اگر نتانیاهو بخواهد جنگ را بدون حمله زمینی به رفح پایان دهد، دیگر نمی‌تواند نخست وزیر بماند.

نگاهی به تحولات یک ماهه نخست وزیری نتانیاهو و نحوه تشکیل کابینه ائتلافی او نشان می‌دهد که پیش‌بینی ها در خصوص نتایج ضد امنیتی کابینه افراطی نتانیاهو خیلی زودتر از برآوردها به نتیجه رسیده است.

می‌توان گفت که ادعاهای مطرح شده در مورد گزینه نظامی علیه ایران، تکیه بر توهمات و تخیل‌هایی است که بانیان آن نیز در ناتوانی برای اجرای آن تردید ندارند و صرفاً به عنوان مولفه‌ای برای فرار از بحران‌های داخلی رژیم صهیونیستی به آن چنگ می‌زنند.

تاریخ دوبار تکرار می‌شود؛ اما گاهی هر دوبار می‌تواند تراژیک باشد؛ مانند آنچه در الجزایر و غزه روی داد. الجزایر 130 سال از سوی فرانسه اشغال شد. قتل‌عام، تجاوز، قحطی و بمباران فصل مشترک دهه‌ها زیست فلسطین و الجزایر است و حال تجربه الجزایر پیش‌روی جهانیان است.