پروژه‌ نظم نوین غرب آسیا که با عملیات میدانی اسرائیل در حال پیشروی است، با سقوط حکومت اسد در سوریه به یک دستاورد بزرگ رسید، اما هنوز فاصله‌ زیادی با پیروزی دارد و اینجا دقیقا همان نقطه‌ای است که ایران می‌تواند با طراحی و اعمال یک راهبرد درست، ورق را برگرداند

پس از سقوط دولت بشار اسد، برخی در داخل کشورمان با ادبیاتی که بیشتر بوی بی‌خبری از منطق ژئوپلیتیک می‌دهد، به سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران در دهه اخیر حمله کردند. این جریان‌ها که همواره در تکرار تحلیل‌های سطحی تبحر دارند، حضور ایران در سوریه را بیهوده وغیرعقلانی خوانده‌اند. اما آیااین نگاه، چیزی جز انکار حقایق منطقه‌ای و تقلیل امنیت ملی به بازی‌های سیاسی است.

در چنین وضیعتی ایران را چگونه دریابیم؟ در این آشفته‌بازار جهانی و منطقه‌ای، حفظ و گسترش انسجام ملی امری حیاتی است، هم برای کشور به عنوان یک سرزمین هم برای همه ایرانیان و ایران‌دوستان.

چه هنگام می‌توانیم به یک فرد یا نهاد یا کشور بگوییم که در یک اقدام یا سیاست مشخص پیروز شده یا شکست خورده است؟

حضور نظامیان در سیاست و اقتصاد، از موضوعات جنجالی در ایران است. دریابان علی شمخانی از ورود شخصیت های نظامی به این عرصه و منافع و مضار آن می گوید.

اصلاح و تصحیح رفتارها و سیاست ها و ساختارها، لازمه پویایی یک نظام سیاسی است. روایت دریابان علی شمخانی از ظرفیت های نظام برای اصلاح و نیز اعتراضات اجتماعی سال های 96 تا 1401 را ببینید.

درست روزی که متحد استراتژیک ایران سقوط کرده است، عده ای سخنگوی دولت را احاطه و شعار ناروا نثارش می کنند! واقعا برناظران دلسوز داخلی معلوم نیست که این همه بی اعتنایی به انواع خطرها و تهدیدها که بعضا از رگ گردن به ما نزدیک ترند ازکجا ناشی می شود و بر اساس کدام مبنای واقعی صورت می گیرند؟