نورنیوز ـ گروه بین‌الملل: از ابتدای شکل‌گیری بحران اوکراین، بسیاری از صاحب‌نظران و کارشناسان مسائل راهبردی به دنبال یافتن پاسخ برای این سوال بودند که آیا غرب اراده‌ای برای پایان دادن به جنگ در اوکراین دارد؟
پاسخ به این سوال می‌تواند بسیاری از زوایای پنهان در شکل‌گیری و اوج گرفتن این بحران که باید از آن به عنوان رخداد منحصر به‌فرد بین‌المللی پس از جنگ دوم جهانی یاد کرد را روشن نماید.
صرف نظر از عواملی که موجب بروز این بحران شد و نقش و تاثیرگذاری بازیگران اصلی (روسیه و غرب) در آن، یکی از موضوعاتی که امروز بخش زیادی از کارشناسان نظامی و راهبردی بر آن تاکید دارند این است که ورود فدراسیون روسیه به این جنگ، همراه با برآوردهای دقیق اطلاعاتی در خصوص توانمندی اوکراین و نقاط قوت و ضعف این کشور و شیوه پشتیبانی و حمایت غرب از کی‌یف و دامنه فشارهای سیاسی، اقتصادی و رسانه‌ای که باید با آن روبرو شود، نبوده است.
گزاره‌های متعددی وجود دارد که می‌تواند این فرضیه را تقویت کند لیکن اشاره به آن از دایره این نوشتار خارج است.
در کنار تحولات میدانی در بحران اوکراین، یکی از اصلی‌ترین رویکردهایی که طرفین منازعه به‌ویژه غرب از ابتدای شکل‌گیری این رخداد بر آن تاکید داشته‌اند، ضرورت حضور مستمر طرفین درگیری در میز مذاکره برای دستیابی به راه حل مرضی‌الطرفین و پایان دادن به جنگ بوده است.
تاکنون چندین دور مذاکره میان نمایندگان روسیه و اوکراین برگزار شده و با وجود تبلیغات گسترده‌ای که پیرامون محورهای گفتگوی طرفین و اختلاف نظرها و زمینه‌های تفاهم و... صورت پذیرفته، می‌توان گفت که هیچ‌گونه پیشرفتی در مذاکرات به وقوع نپیوسته است.
عدم پیشرفت مذاکرات و تبدیل بحران اوکراین به موضوعی حیثیتی برای روسیه و نیز شتاب قابل توجه حمایت‌های مالی، سیاسی، نظامی، اطلاعاتی و رسانه‌ای غرب از اوکراین موجب شده که چشم‌انداز دستیابی به توافق از طریق مذاکره روز به روز تیره‌تر شود و در عوض حجم و گستره درگیری‌های نظامی به صورت قابل توجهی افزایش یابد.
فضای تبلیغاتی ایجاد شده از سوی غرب علیه روسیه و تلاش همه‌جانبه‌ای که برای افزایش فشارهای اقتصادی بر این کشور با استفاده از ابزار تحریم در جریان است و همچنین تجهیز کم‌سابقه اوکراین به مدرن‌ترین تسلیحات نظامی، همگی شواهد روشنی از راهبرد غرب برای تبدیل اوکراین به باتلاقی مرگبار برای روسیه است تا با خارج کردن این کشور از گردونه بازیگران اصلی در صحنه بین‌المللی، شرایط را برای ایفای نقش فعال‌تر غرب در عرصه جهانی به ویژه در نیمکره شرقی جهان فراهم کند.
در چنین شرایطی عدم پیشرفت مذاکرات و تبدیل آن به فرآیندی نمایشی جهت پنهان‌سازی نیات خطرناک غرب در بحران اوکراین، نمی‌تواند موضوعی عجیب و غیر قابل درک باشد.
هشدار اخیر روسیه به واشنگتن در مورد «تبعات غیر قابل پیش‌بینی» کمک‌های نظامی گسترده آمریکا و اعضای ناتو به اوکراین که عمدتا از طریق مرزهای مشترک لهستان با اوکراین وارد این کشور می‌شود نشانه نگران کننده‌ای از افزایش حساسیت روسیه نسبت به بازی پیچیده و البته بسیار خطرناک غرب در بحران اوکراین است.
اگرچه هنوز نمی‌توان برآورد دقیقی از آینده تحولات میدانی و سیاسی در اوکراین ارائه کرد اما با توجه به مجموعه رخدادهایی که از ابتدای درگیری‌ها تاکنون به وقوع پیوسته می‌توان با اطمینان بر فقدان اراده غرب برای پایان دادن به این بحران در کوتاه مدت تاکید کرد.
به طور قطع تغییر راهبرد غرب که تداوم آن با نابودی زیرساخت‌های اصلی کشور اوکراین و کشته و مجروح شدن نیروهای دو طرف منازعه و آوارگی ده‌ها هزار نفر همراه خواهد بود، بستگی تام به میزان موفقیت روسیه در مدیریت بحران در ابعاد سیاسی، اقتصادی، نظامی و رسانه‌ای است.
در صورتی که مجموعه ظرفیت‌های ملی و بین‌المللی روسیه، تاب‌آوری لازم برای عبور از بحران اوکراین را داشته باشد آن وقت معادلات جدیدی بر نظام بین‌الملل حاکم خواهد شد که به‌طور قطع نمی‌تواند تامین کننده اهدافی باشد که غرب برای دستیابی به آن، کشور اوکراین و مردم آن را ناجوانمردانه قربانی کرد.
نورنیوز