نورنیوز ـ گروه جامعه: بعد از گذشت نزدیک به هفت ماه از شیوع کرونا در کشور و پشت سر گذاشتن موج اول و دوم این بیماری، با وجود زحمات قابل توجه مجموعه دستگاه‌های مسئول به ویژه کادر بهداشت و درمان کشور، همچنان اصلی‌ترین دغدغه افکار عمومی تحت تاثیر همه‌گیری ویروس کووید ۱۹ قرار دارد.
به دلیل ناشناخته بودن ویروس کرونا، هنوز در سطح جهان چشم‌انداز دقیق و روشنی درباره اتمام این همه‌گیری وجود ندارد و جامعه بشری ناگزیر از هم‌زیستی با این ویروس منحوس است.
در کشور ما نیز مشابه سایر نقاط جهان در چارچوب راهبرد «زندگی با کرونا» مجموعه اقدامات لازم در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و درمانی سازماندهی شده و پیگیری می‌شود.
مردم و همه دستگاه‌های اجرایی که امور مختلف در کشور را مدیریت می‌کنند با پذیرش نقش محوری «ستاد ملی مقابله با کرونا» در تصمیم‌گیری‌ها و تدوین و ابلاغ دستورالعمل‌ها، تاکنون امور خود را مبتنی بر تصمیمات این ستاد پیش برده‌اند.
آنچه اما با وجود رعایت و همراهی بخش قابل توجهی از مردم و نهادها با ستاد ملی کرونا همچنان محل نگرانی و سردرگمی جامعه است، وجود برخی ناهماهنگی‌های بین دستگاهی و اطلاع‌رسانی‌های بعضا ضد و نقیض است که نه تنها اصل تصمیمات را به حاشیه می‌برد بلکه موجبات ناراحتی و اعمال تنش روانی به مردم را نیز فراهم میکند.
مروری بر هفت ماه گذشته به روشنی نشان می‌دهد که هرگاه ستاد ملی مبارزه با کرونا پس از اتخاذ یک تصمیم، نسبت به اطلاع‌رسانی اقناعی با بهره‌گیری هوشمندانه از ظرفیت‌های رسانهای کشور اقدام نموده، همراهی جامعه و همه عناصر ذیربط را در اجرای تصمیم به همراه داشته است.
اما تجربیات ناموفقی نیز وجود دارد که به دلیل وجود اخلال در نظام تصمیم‌گیری، چند صدایی و عدم همراه‌سازی مردم و دستگاه‌های ذیربط، امکان اجرای درست و کم هزینه تصمیمات فراهم نشده و نگرانی و مخدوش شدن آرامش روانی جامعه را به دنبال داشته است.
مواردی چون مدیریت سفرهای نوروزی و به ویژه مراسم روز ۱۳ فروردین، تجمعات مذهبی ماه مبارک رمضان، تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها، نوبتی شدن حضور کارکنان دولت و مجموعه‌های خصوصی در محل کار و... از جمله مواردی بودند که به دلیل تکمیل زنجیره «تصمیم‌گیری صحیح و اطلاع‌رسانی به موقع و دقیق» منجر به هم‌سویی همگانی شد و کشور با کمترین آسیب از آنها عبور کرد.
در مقابل در مواردی چون برگزاری مسابقات ورزشی به ویژه لیگ فوتبال، برگزاری کنکور، عزاداری ایام محرم و... به دلیل ناهماهنگی‌های بین دستگاهی و اطلاع‌رسانی‌های غیر متقن و شتاب زده، گرچه به هر شکل از آن گذر شد، اما به شدت روح و روان مردم را متاثر ساخت و قطعا تبعات سوء آن دامنگیر شاخص سرمایه اجتماعی و میزان اعتماد عمومی به حاکمیت خواهد شد.
متاسفانه پس از این همه تجربه طی هفت ماه گذشته، مجددا در خصوص بازگشایی مدارس، شاهد اوج‌گیری این ناهماهنگی‌ها و تحمیل نگرانی و استیصال به گروه عظیمی از خانواده‌ها بودیم.
صورت مسئله کاملا روشن است و مطلقا بحث بر سر دوقطبی «بازگشایی یا عدم بازگشایی مدارس» نیست، بلکه آنچه مردم و رسانه‌ها در این خصوص از متولیان امر انتظار داشتند، اعلام دقیق، متقن و بدون اما و اگر درباره تصمیمات و برنامه‌های مربوط به بازگشایی مدارس بود.
به بیان دقیق‌تر؛ می‌توان به قطعیت گفت که مردم به «اصل تصمیم» بسیار کمتر از «شیوه اطلاع‌رسانی» آن اعتراض دارند و همه ناراحتی پیش آمده ظرف چند روز گذشته نه به تصمیم بازگشایی مدارس که به شیوه اطلاع‌رسانی متناقض و غیر قطعی آن تا لحظات آخر مربوط بوده است.
تصمیم‌گیری و اطلاع‌رسانی دو رکن جدایی‌ناپذیر از هم هستند و می‌توان گفت که اطلاع‌رسانی درست و اقناع کننده به مراتب نقش بیشتری در اجرای تصمیمات گرفته شده دارد، چرا که تصمیمات زمانی به مرحله اجرا می‌رسند که دقیق و کامل برای مردم تبیین شوند و جای هیچ شک و شبهه‌ای را در مورد صحت، دقت و جامعیت آن باقی نگذارند.
نورنیوز