نورنیوزـ گروه سیاسی: متیو هو عضو سابق وزارت خارجه آمریکا در سپتامبر 2009 در اعتراض به سیاست‌های دولتش در افغانستان، از مقام خود استعفا داد. هو پیش از ورود به نمایندگی وزارت خارجه آمریکا در افغانستان، دو بار در یونیوفرم تفنگداران دریایی به عراق اعزام شده بود. هو در حال حاضر عضو ارشد مرکز سیاست بین‌الملل، مستقر در واشنگتن است. وی در مصاحبه با هابیلیان( پایگاه خبری، تحلیلی مطالعات تروریسم) درباره نظامی‌گری ترامپ و تأثیر آن بر سلامت شهروندان ایالات متحده در دوران عالم‌گیری بیماری کرونای 2019 ، بیانات قابل توجهی داشته است.
وی در پاسخ به این سوال که دونالد ترامپ چقدر در عملی کردن شعار" احیای عظمت آمریکا" طی چهار سال ریاست خود موفق بوده است، اذعان داشته: ترامپ به شیوه‌ای ناسالم و فاسد آمریکا را بار دیگر بزرگ کرده است، اما این بزرگی برای سرمایه‌داری بوده است نه برای آمریکایی‌های طبقه کارگر و برای محیط‌زیست یا از نظر ارتباط با سایر جهان. ترامپ اقدامات بسیاری را برای کمک به ابرشرکت‌ها و طبقه ثروتمند انجام داده است، خواه با کاهش مالیات ثروتمندان و اصحاب قدرت، خواه با مجوزدادن به ابرشرکت‌ها برای توسعه در زمین‌هایی که پیش از آن تحت محافظت محیط‌زیست قرار داشتند، یا سوءاستفاده از نیروهای کار خود و بی‌توجهی به مقررات بهداشتی و ایمنی. البته، این وضعیتی است که ایالات متحده در مقاطع مختلف از تاریخ خود آن را تجربه کرده؛ یعنی سلطه صنایع و ثروتمندان بر کشور و سختی‌ها و رنج‌های بزرگی که ارمغان آن برای اکثر مردم، به‌ویژه اقلیت‌‌ها و بومیان بوده است. بنابراین، این‌گونه، ترامپ دوباره آمریکا را بزرگ کرده است، اما این عظمتی است که فقط ثروتمندان و ابرشرکت‌ها از آن سود می‌برند.
او همچنین درباره اینکه پنتاگون میزان زیادی از بودجه سالانه ایالات متحده را به خود اختصاص می‌دهد، و سهم امور بین‌الملل در بودجه ارائه شده ترامپ به کنگره برای سال مالی 2021 کاهشی 22 درصدی داشته است گفت: این موضوع عجیبی نیست و ادامه چندین دهه سیاست خارجی نومحافظه‌کار (جمهوری‌خواه) و مداخله‌گری لیبرال (دموکرات) است که نظامی‌گرا بودن را به دیپلماسی اولویت می‌دهد. در حقیقت، اولویت‌بندی احتمالاً واژه ضعیفی است؛ چون دیپلماسی تقریباً در بسیاری از جنبه‌های سیاست خارجی ایالات متحده در طول این قرن از بین رفته است. بار دیگر، این موضوع هم برای دوران ریاست جمهوری جورج دابلیو بوش و هم برای باراک اوباما صادق است. حتی در مواردی که بودجه سیاست خارجی غیرنظامی کاهش نیافته یا اندکی افزایش یافته است، افزایش همزمان بودجه نظامی، آن را کوچک جلوه داده است. علاوه بر این، باید توجه داشت که برای بخش بزرگی از این قرن، از جمله تقریباً دولت اوباما، فروش سلاح مهمترین مسئله برای بسیاری از سفارتخانه‌های آمریکا بوده است، نه دیپلماسی واقعی. بنابراین، حتی در سیاست خارجی غیرنظامی ایالات متحده، که توسط وزارت امور خارجه اجرا می‌شود، فروش سلاح مهمترین مسئله بوده است (فروش اسلحه به کشورهای خارجی مسئولیت وزارت امور خارجه است).
متیو هو درباره تحریمهای اقتصادی آمریکا علیه ایران در شرایط کرونا نیز گفت: تحریم‌ها نوعی تروریسم هستند. تروریسم استفاده از خشونت علیه مردم به‌منظور تحقق یک تغییر سیاسی است. در مورد تحریم‌ها علیه ایران، ونزوئلا، کوبا و غیره، ایالات متحده به‌منظور دستیابی به اهداف سیاسی، مانع از دسترسی مردم به مراقبت‌ها و فناوری‌های پزشکی و بنابراین، به‌طور عامدانه باعث مرگ و آسیب‌های جسمی و روحی می‌شود. نکته بعدی اینکه ایالات متحده چنین تحریم‌هایی را به‌طور عادلانه اعمال نمی‌کند؛ بنابراین متحدانش، از جمله کشورهایی مانند کلمبیا، عربستان سعودی، مصر، اسرائیل و غیره، که جزو ناقضین مسلم حقوق بشر هستند، هدف تحریمهای آمریکا قرار نمی‌گیرند. با وجود بیماری کروناویروس، اثرات این تحریم‌ها شدیدتر شده و نشان‌گر بربریت، بی‌اخلاقی و بی‌قانونی است که اساس سیاست خارجی ایالات متحده را شکل می‌دهد.
وی در پایان این مصاحبه، درمورد پیش‌بینی "جهان پسا‌کرونا" اظهار داشت: ای کاش می‌توانستم بگویم که این عالم‌گیری به ما کمک می‌کند تا بشریت مشترک خود را بهتر بشناسیم تا از این طریق ساختارهای افتراق‌آمیز و مرزهای بین کشورها از بین برود (هم به معنای واقعی کلمه و هم استعاره‌ای) و مفهوم تازه‌ای از بین‌المللی‌گرایی شکل بگیرد که متضمن اصلاح و تقویت سازمان ملل (شامل خلاص‌شدن از شر پنج عضو دائم شورای امنیت) و افزایش همکاری‌های فکری، فرهنگی و علمی در سراسر جهان است.
اما متأسفانه، فکر می‌کنم برعکس اتفاق بیافتد. پیش از این دیدید که هم دونالد ترامپ و هم جو بایدن [که به احتمال زیاد یکی از آن دو رئیس‌جمهور بعدی ایالات متحده خواهد بود]، حمله به چین را آغاز کرده‌اند. گمان مناین است که برعکس آنچه در بالا نوشتم، اتفاق خواهد افتاد و ما به هراس از یکدیگر ادامه خواهیم داد، همچنان با هم خواهیم جنگید و به آسیب‌زدن به یکدیگر در مسیر ضررسانی به خودمان و سیاره خودمان ادامه خواهیم داد. سرانجام، چه با جنگ، چه با تغییر اقلیم یا احتمالاً یک عالم‌گیری دیگر، این تفرقه، ترس و طمع، سقوط همه ما را به‌دنبال خواهد داشت.
هابیلیان