نورنیوز ـ گروه بین الملل: همواره یکی از عجیب‌ترین نکاتی که در انتخابات‌های ایالات متحده توجه ناظران را به خود جلب کرده، سن بالای کاندیداهای شرکت کننده در این رقابت‌ها است، موضوعی که مهمترین و تازه ترین نمونه آن، انتخابات درون حزبی دموکرات‌ها در آمریکا بود.
دو کاندیدای نهایی دموکرات‌ها برای کسب عنوان نامزد نهایی حزب برای انتخابات ریاست جمهوری 2020 یعنی سناتور «برنی سندرز» 78 ساله و «جو بایدن» 77 ساله بودند که در نهایت سندرز از گردونه رقابت جا ماند و بایدن نامزد نهایی آنان شد.
حتی بسیاری دیگر از کاندیداها که در جریان رقابت‌ها انصراف دادند نیز افراد مسنی بودند. سناتور «الیزابت وارن» 70 ساله و یا میلیارد بزرگ «مایکل بلومبرگ» 78 ساله.
آن طرف ماجرا یعنی رقابت‌های درون حزبی جمهوری خواهان نیز هرچند که تنور رقابت‌هایش به دلیل وجود «دونالد ترامپ» داغ نیست، اما مُسن بودن کاندیداهایش دست کمی از حزب دموکرات ندارد. جایی که رقابت میان ترامپ 73 ساله با بیل وِلد 74 ساله است.
البته این تنها تجربه رقابت ترامپ با کهنسالانی چون خودش نیست، او به رقبای این چنینی عادت دارد، چرا که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 میلادی نیز دونالد ترامپ با «هیلاری کلینتون» که در آن زمان 68 سال داشت، به رقابت پرداخته بود.
رونالد ریگان، چهلمین رئیس جمهور تاریخ آمریکا زمانی که می‌خواست سُکان کاخ سفید را در دست گیرد، 70 سال سن داشت. بوش پدر هم در زمان آغاز ریاست جمهوری اش 65 سال سن داشت و ده ها نمونه دیگر از پیرمردها و سالخوردگانی که روزی به کاخ سفید پا گذاشتند و یا اینکه در تلاش بودند تا به این رویا دست یابند.
این مسئله بیش از هر چیز بیانگر این حقیقت است که حکومت ایالات متحده یک حکومت «پیرسالار» است و جوان‌ها در چنین حکومتی جای زیادی ندارند. نخبگان و اهل فکر از این مدل به Gerontocracy یا همان پیرسالاری یاد می‌کنند.
این مدل مدت‌هاست در ایالات متحده در حال پیاده شدن است و به نظر می‌آید در سال‌های اخیر به شکل جدایی ناپذیری با این کشور ممزوج شده است. ولی جالب آنجاست که روزگاری پیرسالاری به عنوان یک بحران و مشکل اساسی، یکی از اصلی‌ترین محورهایی بود که آمریکا به وسیله آن اتحاد جماهیر شوروی را مورد حمله قرار می‌داد، چرا که رهبران اصلی شوروی سابق بسیار سالخورده بودند و آمارها نشان می‌داد در سال‌های آخر اتحاد جماهیر شوروری، متوسط سن اعضای کمیته مرکزی حزب کمونیست این کشور 71 سال بود.
این مسئله در آن زمان بسیار مورد هجمه آمریکایی‌ها بود و بسیاری از تحلیل‌گران یکی از علل سقوط شوروی بزرگ را همین موضوع می‌دانستند.
اما حالا آمریکا خود به شوروی دومی تبدیل شده است! شاید هم بدتر از آن. چرا که جوان‌ها نه در اصلی‌ترین مناصب ایالات متحده چون ریاست جمهوری، بلکه در پست‌های پایین‌تر همچون نمایندگی کنگره و مجالس ایالتی نیز نقش اندکی دارند.
دو فرد بسیار مهم کنگره آمریکا یعنی «نانسی پلوسی» رئیس مجلس نمایندگان آمریکا و سناتور «میچ مک کانل» رئیس اکثریت جمهوری خواهان مجلس سنای ایالات متحده به ترتیب 80 و 78 سال سن دارند.
همچنین آمارها نشان می‌دهد متوسط سن اعضای کنونی مجلس نمایندگان 58 سال و متوسط سن اعضای کنونی مجلس سنا 63 سال است، آماری که کنگره کنونی را تبدیل به یکی از پیرترین کنگره‌های تاریخ آمریکا کرده است.
البته شاید استفاده از افراد سالخورده و بهره‌گیری از تجربیات آنها در بعضی مناصب بتواند انگاره مثبتی در حکمرانی باشد، اما رشد بی رویه سیاست‌مداران کهنسال و تصاحب همه پست‌ها و جایگاه‌ها توسط آنها هرگز نمی‌تواند مدل موفقی در اداره یک کشور باشد، خصوصاً در ایالات متحده که الیگارشی هوشمندانه و دیکتاتوری دو حزبی نیز به شکل ریشه‌داری وجود دارد و در کنار حاکمیت پیرسالارانه، این کشور روز به روز از انگاره گردش نخبگانی و جوان‌گرایی دورتر خواهد شد.
نورنیوز