نورنیوز - گروه بین الملل : به گزارش از روزنامه فرانسوی «لو پاریزین»، ماری ک، یک شهروند فرانسوی که همانند بسیاری از مردم از خدمات حمل و نقل عمومی به‌ویژه مترو استفاده می‌کند از شرکت حمل و نقل ایل-دو-فرانس و شرکت ملی راه آهن فرانسه خواسته است برای بهبود امنیت بانوان، واگن‌های مخصوصی برای آنان در قطارهای شهری در نظر گرفته شود. او کارزاری را به راه انداخته که در هفت روز نخست انتشار ۱۱ هزار و تا کنون بیش از ۳۱ هزار امضا جمع‌آوری کرده است.
حمله به یک زن در یک قطار شهری در تاریخ ۱۶ اکتبر (۲۴ مهر) در منطقه ایل دو فرانس که پاریس هم در آن قرار دارد، بار دیگر ناامنی حمل و نقل عمومی برای زنان را در مرکز توجهات قرار داد.
ماری پیشنهاد کرده از آنچه در خارج از فرانسه اجرا شده الهام گرفته شود و «یک پروژه آزمایشی برای واگن‌های مخصوص بانوان و کودکان» در قطار شهری تعریف شود.
وی در متن درخواست خود آورده است: امنیت نه یک امتیاز، بلکه یک حق اساسی است. ایل-دو-فرانس می‌تواند اولین منطقه‌ای در فرانسه باشد که با تبدیل حمل و نقل عمومی به فضایی واقعاً امن برای زنان، الگویی برای دیگران باشد. زنان نباید در هر سفری احساس ترس کنند. آنها حق دارند در آرامش و امنیت سفر کنند.
در این متن به کشورهایی اشاره شده است که اصل جداسازی مسافران زن را برای مقابله با خشونت‌ها و آزار و اذیت‌های متعدد مردان اتخاذ کرده‌اند. ماری ک. با اشاره به ژاپن، هند، مکزیک و دبی می‌گوید: بسیاری از کشورها در حال حاضر راه‌حل‌های مشخص و مؤثری پیدا کرده‌اند. در این کشورها چنین اقداماتی به هنجار تبدیل شده است.
وی در تماس با روزنامه لو پاریزین گفت که می‌داند پیشنهادش برای جداسازی زنان از مردان به طور جهانی پذیرفته نیست. تا زمانی که سیستم از ما محافظت نکند، من این ایده را یک اقدام موقت و ضروری دست‌کم برای کاهش خطرات می‌دانم.
اداره حمل و نقل منطقه‌ای ایل-دو-فرانس (IDFM)، مبارزه با ناامنی را یکی از اولویت‌های خود می‌داند اما اعلام کرده است که هیچ برنامه‌ای برای اجرای واگن‌های جداگانه وجود ندارد.
این اداره اعلام کرد: ما در حال حاضر هیچ برنامه‌ای برای ایجاد واگن‌های اختصاصی برای زنان، صرف نظر از نوع حمل و نقل، نداریم. همه قطارها و متروهای جدید (بیش از هزار و ۴۰۰ دستگاه) اکنون به شکلی طراحی شده اند که امکان حرکت آزاد از یک انتهای قطار به انتهای دیگر را فراهم می‌کند و واگن‌ها مجزا از یکدیگر نیستند.
گریگوری لاتیری (Grégoire de Lasteyrie) از حزب «افق‌ها» که معاون رئیس IDFM است، با مخالفت با ایجاد «واگن‌هایی ویژه تفکیک جنسیتی» این امر را خلاف ارزش‌های جمهوری فرانسه خواند و به جای این اقدام، افزایش حضور کارکنان امنیتی و استفاده از ۸۰ هزار دوربین برای شناسایی و دستگیری عاملان (خاطیان) را در نظر دارد.
احساس ناامنی شدید زنان در وسایل حمل و نقل عمومی
این اداره همچنین یک شماره اضطراری مشترک (۳۱۱۷) برای همه اپراتورها راه‌اندازی و اعلام کرده است: این شماره به قربانیان اجازه می‌دهد تا از طریق تلفن (یا از طریق پیامک به شماره ۳۱۱۷۷) با مأموران میدانی تماس بگیرند و از آنان کمک بگیرند. همه اپراتورها در مورد مسائل خاص خشونت جنسی و جنسیتی آموزش دیده‌اند.
لوپاریزین در گزارش خود آورد: هر ساله، مأموران تقریباً به ۲۰ هزار تماس رسیدگی می‌کنند. این شماره همچنان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و کارزارهای منظمی برای افزایش آگاهی در مورد آن برنامه‌ریزی شده است.
در نهایت، از سال ۲۰۲۳، کیوسک‌های تماس اضطراری و شبکه‌ای از «مکان‌های امن» در ایستگاه‌های قطار شهری مستقر شدند. در شبکه اتوبوس‌رانی، قانونی وجود دارد که به هر مسافر زن اجازه می‌دهد تا از راننده اتوبوس بخواهد او را پس از ساعت ۱۰ شب، برای نزدیک‌تر بودن به خانه، بیرون از ایستگاه تعیین‌شده پیاده کند.
این گزارش با اشاره به اینکه اثربخشی این اقدامات مختلف هنوز مورد ارزیابی قرار نگرفته است، افزود: طبق مطالعه‌ای که توسط نهاد رصد ملی خشونت علیه زنان در ماه مارس (اسفند و فروردین) منتشر شد، بیش از نیمی از زنان (۵۶ درصد) مورد بررسی، گزارش دادند که در فضاهای عمومی شبکه ریلی ایل-دو-فرانس احساس امنیت نمی‌کنند. همچنین ۸۰ درصد اذعان کردند که آماده مواجهه با آزار هستند.
طبق مطالعه دیگری توسط موسسه «منطقه پاریس» صورت گرفته است، پنج درصد از زنان به دلیل ترس از مواجهه با موقعیت خطرناک، از سفر در منطقه ایل-دو-فرانس به طور کلی صرف نظر می‌کنند.