نورنیوز ـ گروه فرهنگی: استاد شهید مرتضی مطهری نوشته بود: «زیارت اربعین، در فرهنگ شیعه، تنها یک سفر زیارتی نیست؛ بلکه سفری است از غفلت به تذکر، از تماشا به تبعیت، از عاطفه به معرفت. درک حقیقت زیارت اربعین، بی‌شناخت حقیقت حسین(ع) ممکن نیست. آن‌کس که نداند حسین چرا قیام کرد، نمی‌تواند زیارت او را به‌راستی درک کند.
زیارت اربعین، احیای پیام حسین(ع) است در جان زائر. زائرِ اربعین، اگر تنها پای می‌سپارد و دل نمی‌سپارد، هنوز از مقصد دور است. آنکه در مسیر اربعین گام برمی‌دارد، باید بداند بر خاکی قدم می‌نهد که با خون آزادی، عدالت و کرامت انسانی آغشته است. در این خاک، حسین(ع) ایستاد تا حقیقت بماند و باطل رسوا گردد.
این زیارت، بازگشت است؛ بازگشت انسان به فطرت خویش. در زیارت اربعین، انسان نه‌تنها حسین(ع) را زیارت می‌کند، بلکه وجدان خویش را مخاطب قرار می‌دهد. این زیارت، پیمان است؛ پیمانی با خون و با راه، با مظلوم و با قیام.
در آموزه‌های عاشورا، زیارت اربعین، امتداد همان رسالت زینب(س) و امام سجاد(ع) است؛ تکرار همان پیام، در لب‌های زائرانی که از جان خود گذشته‌اند تا بر عهد خود بایستند. این حرکت میلیونی، اگر تهی از معرفت باشد، به گردشی بزرگ بدل می‌شود؛ اما اگر با شعور و تعهد همراه گردد، به نهضتی زنده و مؤثر بدل خواهد شد.
زیارت اربعین، نماد برائت است؛ برائت از همه یزیدهای تاریخ، از همه جهالت‌ها و بی‌عدالتی‌ها. کسی که به زیارت حسین(ع) می‌رود و از ستمگران زمانه بیزاری نمی‌جوید، روح زیارت را نیافته است.
آری، حسین(ع) را باید چنان زیارت کرد که انگار در صف اصحاب اویی. زیارت، بی‌تبعیت، فراموشی است و بی‌بصیرت، تحریف. زائرِ واقعی، همان است که از مقتل، نه‌تنها اشک، که مسئولیت با خود باز می‌آورد.»