نورنیوز- گروه اجتماعی: در بیش از دوازده روز تهاجم مستقیم و سازمان‌یافته آمریکا و اسرائیل به خاک ایران، آنچه بیش از هر چیز رخ نمود، نه تلاش برای مهار برنامه هستهای ایران بلکه تجاوز مستقیم به جان انسان‌های بی‌گناه، تخریب زیرساخت‌های حیاتی و ترور اجتماعی بود. تا روز سوم تیرماه، بر پایه اعلام رسمی وزارت بهداشت، 627 نفر از هموطنان شهید شدند. این آمار، تنها شامل بیمارستان‌های عمومی تحت پوشش این وزارتخانه است و شامل مراکز درمانی نظامی و غیرمستقیم نمی‌شود. بنابراین می‌توان حدس صائب داشت که تعداد واقعی شهدا، بیش از این است.
هدف حمله: نه فردو، بلکه «زندگی مردم»
ادعای مقامات تل‌آویو و واشنگتن مبنی بر «نابودی زیرساخت‌های هستهای» به‌سرعت از سوی رسانه‌های جهانی مانند سی‌ان‌ان، نیویورک‌تایمز و آسوشیتدپرس و حتی برخی رسانه‌های اسراییلی نقض شد. این رسانه‌ها اذعان کردند که تأسیسات اصلی هستهای ایران همچنان فعال هستند، سانتریفیوژها عمدتاً سالم مانده‌اند و ساختار فنی برنامه هستهای ایران به‌جز تعویق چندماهه، آسیبی ندیده است.
اما آنچه در میدان به‌صورت واقعی مورد هدف قرار گرفت، مراکز درمانی، خانه‌های مردم، زیرساخت‌های سلامت، و پیکر انسان‌های بی‌گناه و شهروندان بی‌پناه بود. حمله به بیمارستان‌ها، نقطه‌زنی مطب‌های پزشکان، تخریب آمبولانس‌ها و نابودی پایگاه‌های اورژانس، همه نشان می‌دهد که دشمن، با شناخت دقیق، مردم را هدف گرفته بود نه برنامه غنی‌سازی ایران را.
بر اساس اعلام رئیس مرکز اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت، در جریان این حملات،13 کودک به شهادت رسیدند؛ کوچک‌ترین آنها نوزادی دوماهه بود،49 زن شهید شدند که دو نفرشان باردار بودند. 185 نفر از مجروحان بانوان هستند. 65 نفر از مصدومان زیر ۲۰ سال سن دارند. این آمارها خود گواه آن است که ادعای رژیم اسرائیل مبنی بر «هدف‌گیری مواضع نظامی» دروغی بیش نیست. وقتی نوزادی دوماهه، یک زن باردار یا دختربچه‌ای پنج‌ساله زیر آوار بمباران جان می‌سپارد، دیگر جای تردید نیست که هدف از این حمله، ایجاد وحشت، رعب و بی‌ثباتی اجتماعی بوده است، نه حذف تهدیدات راهبردی.
از جمعه ۲۳ خرداد تا آتش‌بس، 4870 نفر مجروح شدند و تاکنون بیش از هزار نفر همچنان در بخش‌های مختلف تحت درمان‌اند. تاکنون ۶۸۷ عمل جراحی انجام شده که نشان‌دهنده شدت جراحات و عمق فاجعه انسانی است. بخش غم‌انگیزتر ماجرا، شهادت و مجروحیت کادر درمان در حین خدمت‌رسانی است: 24 نفر از کادر درمان مجروح شدند. 5 پزشک و پرستار شهید شدند. 7 بیمارستان آسیب دیدند. 9 آمبولانس منهدم شدند. 6 پایگاه اورژانس و ۴ واحد بهداشتی تخریب شدند. حمله به بیمارستان لبافی‌نژاد و مرکز سوختگی شهید مطهری در بامداد سوم تیر، تازه‌ترین نمونه از جنایات جنگی است که جامعه جهانی نمی‌تواند چشم بر آن ببندد.
با وجود حجم بالای تلفات انسانی، همدلی مردم و مدافعان سلامت چهره‌ای متفاوت از ملت ایران را نشان داد. در سه روز بیش از ۴,۶۴۳ نفر از کادر درمانی، داوطلبانه برای امدادرسانی ثبت‌نام کردند. پزشکان، پرستاران، نیروهای خدماتی و دانشجویان به صورت خودجوش به یاری مجروحان شتافتند. این صحنه‌ها نشان دادند که برخلاف تصور دشمن، ملت ایران با هر بمب و موشکی متلاشی نمی‌شود، بلکه همبستگی‌اش قوی‌تر می‌گردد.
تجاوز به کرامت انسان
در ادبیات حقوق بین‌الملل بشردوستانه، حمله به مراکز درمانی، غیرنظامیان و زیرساخت‌های بهداشتی، جنایت جنگی محسوب می‌شود. تجاوز مستقیم اسرائیل به حرمت جان بیماران و پزشکان، نه فقط نقض اصول ژنو و میثاق‌های بین‌المللی، بلکه حمله‌ای مستقیم به کرامت انسان بود. این جنایات، نه از سر اشتباه، بلکه بر اساس طرحی سازمان‌یافته برای ایجاد وحشت و فروپاشی روانی جامعه ایران انجام شد.
هرچند فعلاً آتش‌بس اعلام شده، اما آنچه در این دوازده روز رخ داد، ثبت شده در حافظه جمعی ملت ایران و تاریخ بشریت خواهد ماند. چهره واقعی رژیمی که حتی بیمارستان را از نقشه بمباران خط نمی‌زند، برای جهانیان روشن‌تر شده است. در روزهای پیش‌رو، ایران باید با هوشیاری و قدرت، افکار عمومی جهان را نسبت به این تجاوز سیستماتیک آگاه سازد. نه با شعار، بلکه با سند، عدد، تصویر و روایت انسان‌هایی که قربانی طمع و وحشت‌سازی صهیونیستی شدند.