نورنیوز-گروه بین الملل: ترامپ چندی قبل از مصر و اردن خواسته بود که میزبان ساکنان بیجا شده‌ی غزه شوند. پس از آنکه قاهره و امان قاطعانه این طرح را رد کردند، ترامپ این بار آلبانی را برای پذیرش اهالی غزه کاندیدا کرد!
تظاهرات دولتی مصر نشان داد که مصری ها هنوز نگرانند و ترسشان از پرت و پلاگویی های رئیس جمهور آمریکا برطرف نشده است. در این زمینه اظهارات مقامات سازمان ملل پس از دیدار از غزه بار دیگر زنگ خطر را در قاهره به صدا در آورده است.
بازدیدکنندگان جملگی گفتند که آواربرداری از ویرانه ها سالها طول خواهد کشید و دستکم ده سال زمان لازم است که این منطقه دوباره قابل سکونت شود. معنای این اظهارات جز این نیست که ساکنان این منطقه و حداقل مناطق شمالی آن ناگزیر باید تن به پناهندگی در تنها کشور همسایه دهند.
این خواسته‌ی ترامپ که ناخواسته هدف راهبردی و ژئوپولتیک اسرائیل هم هست، مصر را در موقعیت دشواری قرار می دهد. ترامپ کسی است که از تاریخ و جغرافیا و عمق تحلیلی مسائل چندان سر در نمی آورد و با زورگویی در پی تحمیل منویات خویش است.
از این رو سیسی چاره را در پیش انداختن مردم و بهره بردن از اهرم مخالفت افکار عمومی دیده است. ابزاری که البته می تواند خطرساز باشد و بالقوه به حکومت نظامی اعلام نشده‌اش خدشه وارد نماید. درباره‌ی ترس حاکمیت های استبدادی از تجمعات مستقل ذکر یک نکته خالی از لطف نیست.
در سال ۱۹۷۸ مارینا موروزوا نوجوان سیزده ساله روس همراه چهار نفر از دوستانش برای اعتراض به گسترش سلاح هسته‌ای آمریکا جلو سفارت این کشور در مسکو گرد آمدند.
این کنش با سوظن شدید مقامات مواجه شد. پس از آنکه دختران به سمت میدان سرخ راه پیمایی کردند، توسط ک.گ.ب بازداشت و بازجویی شدند: مارینا: ولی ما علیه آمریکا تظاهرات می کردیم!
بازجو: صحیح! ولی ممکن است فردا علیه ما هم تظاهرات کنید!
این داستان تلخ در مورد مصر هم صادق است. حتی در یک تظاهرات دولتی هم ممکن است برخی لیدرها بعدا بازجویی شوند، تا فکر نکنند واقعا خبری شده است!
هرچه باشد اما ترامپ با استراتژی دیوانه نمایی، عملا مجوز نخستین تظاهرات دولتی/مردمی در مصر سیسی را صادر کرد!
*کارشناس مسائل بین الملل
روزنامه آرمان امروز