دکتر شریعتی نامهای مستعاری فراوانی داشت؛ مانند «علی امیدوار»، «علی راهنما»، «علی متقی»، «علی اسلامدوست»، «علی سربداری» و «علی دهقاننژادی» که هر کدام حالوهوا و جهانی از درونِ مشوش و چندپاره او را نمایندگی میکرد، اما در میان تمام اینها «شمع» را بیشتر دوست داشت.
گرچه «شمع» درظاهر حاصل جمع و مخفف سه اسم «شریعتی»، «مزینانی» و «علی» بود، اما در حقیقت نمادی از خود او بود؛ وجودی دردمند در جهانی تاریک؛ با آذری در دل؛ آتشی در سر و زبانی سرخ؛ مانند سیگارهایی که پشت هم میگیراند و یک لحظه از دستش نمی افتاد.
در پادکست «رادیونور» به مناسبت سالگرد درگذشت دکتر علی شریعتی، مروری داشتیم بر اندیشه‌های او که با هم می‌شنویم.
نورنیوز