نورنیوز-گروه بین‌الملل: «خیمه‌ها برچیده شده است؛ کاروان بزرگ بشریت باز هم پیشروی خود را آغاز کرده است». این جملات، بخشی از سخنرانی «جان کریستین اسماتیس»، نخست‌وزیر آفریقای جنوبی هنگام بنیانگذاری جامعه ملل بود. جامعه‌ای که یک نسل بعد، جای خود را به مجموعه منظم‌تر و منسجم‌تری به نام «سازمان ملل متحد» داد، اما آن «کاروان» بارها و بارها زمینگیر شده است. تلاش و تقلای برخی از بنیانگذاران و پرچمداران صلح، امنیت و حقوق بشر برای تغییر حاکمیت جهانی از «زور» به «قانون»، به ظهور اهرمی تحت عنوان «زورِ قانونی» انجامیده است که این سازمان بین‌المللی را از ماهیت و فلسفه وجودی ابتدایی و تعریف‌شده‌اش دور می‌کند.
نمونه موخر آن نیز تناقض رفتار شورای امنیت در برابر ایران و رژیم صهیونیستی بعد از حمله اول آوریل (13 فروردین) تل‌آویو به کنسولگری کشورمان در دمشق بود.
بسیاری از ناظران جهانی معتقدند اول آوریل و پاسخ نظامی و بلافاصله ایران، هم نقطه‌عطفی در حمله رژیم صهیونیستی به غزه است و هم طلیعه تخاصم علنی میان تهران و تل‌آویو. بر همین اساس بود که برخی تحلیلگران آن را پایان «جنگ سرد» و برخی دیگر اتمام «جنگ در سایه» ارزیابی کردند که دهه‌ها به اشکال مختلف میان تهران و تل‌آویو جریان داشت؛ تعابیری موذیانه که در بطن خود، هر دو طرف غائله را به یک اندازه به جنگ‌طلبی متهم می‌کند.
این در حالی است که ایران پیش از یورش موشکی به مجتمع دیپلماتیکش حرکت خود را بر مدار صبر استراتژیک و مدارای هوشمندانه و راهبردی تنظیم کرده بود، اما به تعبیر مقام معظم رهبری و مطابق عرف بین‌الملل حمله به ساختمان کنسولگری و سفارت به مثابه تجاوز به خاک کشورها قلمداد شده و بر اساس بند ۵۱ منشور سازمان ملل متحد مستوجب مجازات و پاسخ متناسب بود.
با این اوصاف قبل از پاسخ نظامی، نمایندگی ایران در سازمان ملل برای محکوم کردن حمله موشکی رژیم اسرائیل به کنسولگری کشورمان در دمشق، به شورای امنیت سازمان ملل نامه‌ای ارسال کرد و به دنبال آن، روسیه خواستار جلسه علنی شورای امنیت سازمان ملل شد. هرچند این نشست برگزار شد، اما سه کشور آمریکا، انگلیس و فرانسه و نیز متحدان آنها یعنی کره جنوبی و ژاپن نه تنها رژیم صهیونیستی را محکوم نکردند، بلکه مانع صدور قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای محکومیت این حمله شدند.
بر همین اساس بود که نماینده کشورمان در سازمان ملل پیش از حمله متقابل و انتقامی ایران به رژیم اسرائیل، در شبکه ایکس (توئیتر سابق) نوشت: « اگر شورای امنیت سازمان ملل اقدام تجاوزکارانه و ناروای رژیم صهیونیستی علیه اماکن دیپلماتیک ما در دمشق را محکوم می‌کرد و عاملان آن را به پای میز عدالت می‌کشاند، شاید ضرورت تنبیه این رژیم سرکش برای ایران مرتفع می‌شد.»
شورای امنیت سازمان ملل از کنار این حمله گذشت، اما بعد از پاسخ ایران به حمله رژیم صهیونیستی، سراسیمه خواستار تشکیل نشست فوق‌العاده شورای امنیت برای بهره‌گیری از اهرم «زورِ قانونی» شدند. درخواست نشست خیلی زود اجابت شد و آنچه در این جلسه گذشت علاوه بر شکاف قدرت‌های بزرگ جهانی بر سر نبرد جاری در خاورمیانه و منطقه غرب آسیا، استاندارد دوگانه و متناقض سازمان ملل دربرابر کشورها را آشکار کرد. کشورهای عضو 7G یعنی انگلیس، کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن و ایالات متحده حمله ایران را محکوم کردند؛ «آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل خواستار کاهش تنش و حداکثر خویشتن داری شد و 15 کشور عضو شورای امنیت نسبت به تشدید تنش‌ها ابراز نگرانی کردند؛ اما در مقابل صدای کشورهایی که به پارادوکس سازمان ملل در مقابل ایران و رژیم صهیونیستی اعتراض کردند، چنان رسا بود که بر همهمه اردوگاه مقابل غالب شد.
صدای غالب در شورای امنیت
نماینده روسیه در این نشست با یادآوری اینکه « دبیرکل سازمان ملل حمله ایران را بلافاصله محکوم کرد، اما در مورد حمله [رژیم] اسرائیل به کنسولگری ایران چنین واکنشی نداشت و این رویکرد درست نیست» خطاب به امریکا، اروپا و متحدانش اظهار داشت:« هر امری که به نمایندگی غربی و شهروندان غربی مربوط می شود برای شما مقدس است و باید از آن محافظت شود، اما وقتی صحبت از حق سایر کشورها، از جمله حق دفاع از خود در مورد اتباعشان می‌شود، موضوع متفاوت است. اگر کنسولگری یا سفارت کشور غربی هدف قرار می‌گرفت، بلافاصله همین کشورها آن را محکوم می‌کردند و خواستار تنبیه متجاوز می‌شدند، اما وقتی پای کشورهای دیگر وسط می‌آیند و آنها می‌خواهند از حق دفاع از خود استفاده کنند، غربی‌ها استانداردِ دوگانه خود را به نمایش می‌گذارند».
معاون نمایندگی الجزایر نیز در این رابطه گفت:« سیاست‌ها باید برای همه یکسان باشد. نمی‌شود اول به خاک یک کشور حمله شود و با آرامش برخورد کنیم و وقتی پاسخ دادند نوع دیگر رفتار کنیم». سفیر و نماینده سوریه در سازمان ملل هم با تأکید بر اینکه «کاری که ایران انجام داد، اعمال صحیح حق دفاع از خود بود»، گفت: « حوادث جاری در منطقه نتیجه طبیعی اقدامات متجاوزانه مکرر و نقض آشکار حقوق بین الملل و منشور سازمان ملل متحد است که مقامات اشغالگر اسرائیلی در خاک سوریه و کشورهای دیگر مرتکب می‌شوند». امیر سعید ایروانی سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل در پایان با یادآوری بی‌تفاوتی سازمان ملل به جنایات رژیم صهیونیستی و تحرکاتش علیه کشورمان تأکید کرد: « ایران هیچ قصدی برای درگیری با آمریکا در منطقه ندارد.
ما تعهد خود را به صلح با اعمال خویشتنداری نسبت به مشارکت ارتش آمریکا در رهگیری پهپادها و موشک‌های ایرانی به سمت اهداف نظامی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین نشان دادیم. این نشان‌دهنده تعهد ما به تنش‌زدایی و اجتناب از گسترش درگیری است. با این حال، اگر ایالات متحده عملیات نظامی علیه ایران، شهروندان یا امنیت و منافع آن را آغاز کند، جمهوری اسلامی از حق ذاتی خود برای پاسخگویی متناسب استفاده خواهد کرد».
هرچند این نشست بدون هیچ بیانیه و قطعنامه‌ای به کار خود پایان داد و برخی از رسانه‌های بین‌المللی آن را «بی‌نتیجه» ارزیابی کردند، اما واقعیت این بود که رژیم صهیونیستی و متحدانش از «جنگ دیپلماتیک»، سومین میدان نزاع با کشورمان بعد از جنگ روانی و پاسخ نظامی، دست‌خالی و ناکام خارج شدند
نورنیوز