نورنیوز – گروه سیاست: ضرباهنگ توجه و اهتمام به انتخابات 11 اسفند، دو طنین متفاوت دارد. در طنین اول،هرچه جلوتر می رویم، تب وتاب انتخابات در میان احزاب و تشکل های سیاسی و اجتماعی اوج می گیرد. حتی آن دسته از فعالان و جریانات حزبی که اعلام عدم ارائه لیست انتخاباتی داشته اند این روزها با صدایی رساتر موضع خود را اعلام می کنند. تشکل هایی هم که طرفدار حضور و مشارکت در این رقابت سیاسی اند طبعا بر حجم کنشگری خود می افزایند.
در طنین دوم، جایی که عموم مردم قرار دارند هنوز ضرباهنگ جدی انتخابات اوج نگرفته و از وضعیت عادی و بی نوسان خارج نشده است. نمودار اعتنای عمومی مردم به انتخابات، اکنون با شیبی نه چندان قابل توجه،صعودی نسبی را در مقایسه با اوایل بهمن ماه تجربه می کند . در شرایطی که تنها ۱۱ روز به برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری باقی مانده، نشانه های مشهود و قابل اشاره ای به چشم نمی آید که توده های مردم را در کنجکاوی و هیجان انتخاباتی نشان بدهد. درست است که هنوز موعد تبلیغات نامزدها فرانرسیده؛ درست است که هنوز حتی اسامی نهایی کاندیداها اعلام نشده؛ درست است که هنوز بسیاری به افزایش تعداد نامزدها امید دارند؛ اما با تمام این اوصاف و در قیاس با ادوار پیشین انتخابات،هنوز از هیجان انتخاباتی در میان مردم چندان نشانی نیست.
برخی رسانه ها نیز با مرور جست و جوهای موضوعی کاربران در اینترنت، به این نتیجه رسیده اند که حساسیت عمومی نسبت به مشارکت در انتخابات، هنوز به حد کفایت تحریک نشده است. این واقعیت ناخوشایند را البته هم نظرسنجی های جسته و گریخته نشان می دهند و هم مشاهدات عینی و روزمره. هرچند صداو سیما و مطبوعات، مدتی است با تدارک نسبتا مناسبی وارد میدان انتخابات شده اند و مباحثات صریح و مفصلی را درباب موضوعات مرتبط با انتخابات منعکس کرده اند اما به نظر می رسد هنوز در اینکه انتخابات را به آستانه حساسیت های ملموس شهروندان برسانند توفیق قابل قبولی نداشته اند. در این کم توجهی یا استقبال ناکافی از فضای انتخاباتی، دلایل عدیده ای دخیل است. زنجیره بلندی از عوامل سیاسی، اقتصادی، معیشتی، روانی و ... را می توان ردیف کرد که هرکدام به تناسب میزان تأثیر خود، رغبت و اقبال عمومی به مسائل انتخاباتی را کمرنگ کرده اند.
چه بسا کم توجهی برخی نهادهای بالادستی به توصیه های مقام معظم رهبری در تمهید شرایط رقابتی تر و مشارکتی شدن انتخابات هم در این زمینه بی تأثیر نباشد.در شرایطی که بر اساس تجربیات قبلی هنوز امکان تایید صلاحیت افراد جدید وجود دارد از این سو و آن سو سخن از این شنیده می شود که تاکنون میدان انتخابات از جهت تأیید صلاحیت ها، در حدی نیست که بتوان ادعا کرد "رقابت"، مهم ترین مشخصه آن است. به صورت طبیعی حضور مجموعه متنوع تری از نامزدها در میدان انتخابات، فضای رقابتی را با حضور طیف بیشتری از نیروهای کنشگر سیاسی جدی تر می کرد وانگیزه برخی گروههای خاموش در جامعه را برای مشارکت در انتخابات تقویت می نمود.
با اینهمه به نظر می رسد چیزی که می تواند به فضای انتخاباتی کشور،هیجانی مشهود ببخشد، ورود "ایده های راهگشا"ست. ادبیات انتخاباتی ما در انحصار مجموعه ای از ایده های ثابت و همیشگی است که رفته رفته اثرگذاری و برانگیزندگی خود را از دست می دهد و ذهن جمعی مردم را تحریک نمی کند. ما نیازمند خلق ادبیاتی اثربخش و ایده هایی راهگشا برای رونق یافتن مفهوم انتخابات در میان مردم هستیم. اتفاقی که طی چند روز اخیر افتاد و بیانیه ای با امضای 110 چهره اصلاح طلب، منتشر شد می تواند نمونه ای از این ایده های راهگشا تلقی شود. تحرک نسبی که در همین فاصله اندک از انتشار بیانیه، در محافل روشنفکری و رسانه ای حول مضامین آن شکل گرفت مؤید همین واقعیت است که هر ایده راهگشا، دقیق، ملّی و مصلحانه می تواند فضای عمومی سیاست و مشخصا انتخابات را چند قدم پیش ببرد.
بیانیه "روزنه‌گشایی کنیم" در افقی فراتر از سمت گیری های حزبی و جناحی، نمونه ای قابل توجه از خلق ادبیات نو و مصداقی برای ایده های راهگشاست. درست است که انتخابات، به خودی خود، کنشی مقطعی و گذرا برای تعیین نمایندگان پارلمان است اما فضایی که می آفریند بستر مساعدی برای ارتقای مباحث بنیادی و پایدار در حوزه منافع ملی است. حتی زمانی که انتخابات به پایان برسد هم باز می توان مسائل سیاسی را در سایه این ایده های راهگشا دنبال کرد. به این اعتبار باید به ابتکاراتی از جنس "بیانیه 110" روی خوش نشان داد و فارغ از جهت گیری مضمونی و توصیه های ایجابی اش، از ظرفیت گفتمانی و نظری آن بهره برد.
نورنیوز