نورنیوز - گروه بین‌الملل: «حسین امیرعبداللهیان»، وزیر امور خارجه کشورمان یکشنبه شب به منظور شرکت در پنجاه و دومین نشست شورای حقوق بشر و همچنین کنفرانس سالانه خلع سلاح وارد ژنو شد.
او قرار است در بخش مقامات عالی‌رتبه پنجاه و دومین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل حضور یافته و به تبیین مواضع جمهوری اسلامی ایران درباره موضوعات حقوق بشری بپردازد.
نشست سالیانه شورای حقوق بشر سازمان ملل که می‌توان از آن به‌عنوان معادل اروپایی نشست سالانه مجمع عمومی یاد کرد. این نشست در ده سال گذشته به‌دلیل توجه بیشتر افکار عمومی به موضوعات مربوط به حقوق بشر از اهمیت بالایی برخوردار شده است. از سوی دیگر، شورای حقوق بشر به دلایلی از جمله همه‌گیری و جهانی بودن مفهوم حقوق بشر، امکان حضور سازمان‌های غیردولتی و نهادهای بین‌المللی مختلف و نداشتن حق وتو برای اعضا و گستره فعالیت بیشتر در حال تبدیل شدن به رقیبی برای شورای امنیت سازمان ملل است.
ویژگی‌های متفاوت نشست حقوق بشر و همچنین فراهم بودن امکان کنش فعال گروه‌های غیر دولتی در آن،ضمن آن که امکان بروز و ظهور دیدگاه‌های غیر دولتی را نیز در سطح یک نشست بین‌المللی فراهم می‌کند، میدانی برای نقش‌آفرینی گروه‌های فشار سازمان یافته بر علیه دولت‌ها نیز هست.
جریانات اپوزیسیون و ضدانقلاب فراری از ایران نیز مجموعه‌های هستند که همواره طی سال‌های گذشته سعی کرده‌اند از این ظرفیت برای مطرح نمودن خود و فضاسازی بر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران استفاده کنند.
با توجه به وقایع ماه‌های گذشته در ایران ،گروه‌های اپوزیسیون که به‌ویژه پس از حضور کم نظیر مردم کشورمان در راهپیمایی روز ۲۲ بهمن ماه کاملاً منفعل شده‌اند، در روزهای گذشته تلاش بسیار زیادی را برای خودنمایی در حاشیه این نشست معمول داشته‌اند. برنامه اصلی گروه‌های ذکر شده ناامن‌سازی فضای روانی نشست برای حضور و سخنرانی وزیر امور خارجه ایران و سخنرانی احتمالی افرادی در سطوح پایین‌تر است تا از این طریق بتوانند با کمک رسانه‌های فارسی زبان معاند به این اقدامات ایذایی ابعاد گسترده ضد ایرانی بدهند.
از جمله اهداف جریانات ضد ایرانی و اپوزیسیون جلوگیری از حضور ایران در سطوح عالی شورای حقوق بشر، ناامن کردن و غیر موثر کردن فضای ایجاد شده به واسطه امکانات این شورا برای بیان دیدگاه‌های مختلف و روایت‌سازی جهت‌دار از حضور مقامات ایران در این نشست است.
جریان ضدانقلاب با تأثیر پذیرفتن از جلسه اضطراری این شورا در آذر ماه و رأی شورا به تشکیل کمیته حقیقت یاب پیرامون حوادث داخلی ایران از چند ماه قبل تلاش گسترده‌ای داشت تا در صورت امکان به کلی از حضور ایران و شنیده شدن روایت رسمی کشورمان در مورد مسائل پیش آمده در پاییز ۱۴۰۱ جلوگیری کند اما در این زمینه به توفیقی نرسید.
ایران پیش از این برای جلسه آذرماه که منجر به تشکیل کمیته حقیقت یاب شد، نزدیک به ۲۵ گزارش مختلف را به شورای حقوق بشر ارائه کرده بود که به هیچ یک از آنها توجه نشد.
در این میان یکی از سوالات کلیدی از عوامل پشت پرده و هدایت کنندگان اصلی این جریانات این است که تلاش همه جانبه برای جلوگیری از حضور وزیر امور خارجه ایران در نشیت و سلب امکان ارائه نظر از سوی او، چه مناسبتی با آزادی بیان دارد و شنیده نشدن روایت رسمی ایران، به سود چه جریانی است؟
به نظر می‌رسد در صورتی که شورای حقوق بشر نیز با در نظر گرفتن کارویژه‌ها و امکانات وسیع و قابلیت‌های بالای آن نیز اگر با رفتارها و کنش‌های گروه‌های فشار سازمان یافته به صورت مناسب و تأثیرگذار مقابله نکند و اجازه دهد تا فرآیندهای سیاسی جایگزین رویه‌های حقوقی و فنی شود، عملاً کارکرد خود را از دست خواهد داد و به ساختاری کاملاً بسته مانند شورای امنیت سازمان ملل که صرفاً ابزاری برای پیگیری اهداف سیاسی قدرت‌های بزرگ است تبدیل خواهد شد.
نورنیوز