همزمان با دور جدید مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و ایالات متحده، اظهارات تازه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، اهمیت ویژه‌ای یافته است. اظهاراتی که یا بر پایه چراغ سبزهای اخیر واشنگتن بیان شده یا نشان‌دهنده تمایل تل‌آویو به حرکت مستقل و تسریع در فشار بر جبهه مقاومت است.

نتانیاهو گفته: «ما راکتورهای هسته ای ایران را نابود می کنیم و هیچ چیزی کمتر از نابودی کامل توان هسته ای ایران قابل قبول نیست.» تبعات این اقدام برای اسرائیل خارج از تصور است اما سوال: آیا این تهدیدات ناشی از تصمیم مستقیم اسرائیل است، یا هماهنگ با ترامپ و پیشبرد مذاکرات با ترامپ؟

ایران و آمریکا در مذاکرات جاری به دنبال توافقی پایدار برای برقراری صلح و ثبات در غرب آسیا هستند. منافع دو طرف و اروپا در جلوگیری از جنگ گره خورده و هیچ‌کدام خواهان تشدید بحران و آشوب در منطقه نیستند.

مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت از شناسایی و مقابله با یک حمله سایبری گسترده به زیرساخت‌های کشور خبر داد. با اقدامات پیشگیرانه تیم‌های امنیتی و فنی، این حمله بدون وارد شدن خسارت مهار شد.

ابراهیم رضایی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی: تخت روانچی گزارشی از مذاکرات دیروز در مسقط ارائه کرد و اشاره‌ای به مواضع متناقض آمریکایی‌ها داشت و گفت غنی سازی در داخل خط قرمز ماست و از آن کوتاه نمی آییم.

کاظم جلالی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در روسیه، ضمن ابراز همدردی با خانواده‌های جان‌باختگان حادثه دلخراش انفجار بندر شهید رجایی، در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس از کمک فوری فدراسیون روسیه برای مهار آتش‌سوزی خبر داد.

الجزیره به نقل از مشاور امنیت ملی آمریکا: «رئیس جمهور ترامپ به صراحت گفته است ترجیح می دهد با ایران به توافق برسد.»

سفیر عربستان در ایران با نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت دیدار کرد و در مورد همکاری‌های دوجانبه در حوزه حج و عمره گفتگو کردند. این دیدار در شرایط حساس کنونی، گامی محتمل رو به جلو در بهبود روابط تهران و ریاض تلقی می‌شود.

هنگامی که بحرانی در کشوری رخ می‌دهد، بی‌تردید نخستین عرصه‌ای که آسیب می‌بیند، آرامش روانی و تمرکز فکری مردم است. در چنین لحظاتی، نگاه جامعه معطوف به اخباری می‌شود که درباره آن واقعه منتشر می‌شود‌ و تجربه نشان داده است که در شرایط بحران، باورپذیری مردم نسبت به هر خبری، ولو غیرموثق، به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد.

مذاکرات 2015 با سختی‌های فراوان در نهایت به توافق شکننده برجام انجامید. این توافق امیدهایی در زمینه رفع تحریم‌ها و عادی‌سازی روابط ایران با جهان غرب ایجاد کرد، اما دوامی نداشت و هرگز به اهداف خود نرسید. برجام به‌ دلیل ضعف‌های ساختاری، فشارهای مخالفان برجام و تداوم بی‌اعتمادی میان طرفین، در نهایت ناکام ماند.