حکومت خاندان پهلوی همواره با فساد مالی، غصب اموال عمومی، چپاول دارایی‌های ملی و سوءاستفاده از قدرت در هم تنیده بود.

تریبا پارسی معتقد است: ترامپ به جای پایبندی بیش از حد به تحریم‌ها -محدودیت‌هایی که رییس‌جمهوری در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش به دنبال اجرای‌شان بود- فضایی را برای عدم پایبندی به تحریم‌ها تعریف کرد

وقتی سینمای ایران میزبان کارگردانی با سابقه‌ی بین‌المللی می‌شود، انتظارات بالا می‌رود. «زمانی در ابدیت» نخستین فیلم ایرانی مهدی نوروزیان، درامی روان‌شناختی است که تعلیق، احساس و فقدان را در هم می‌آمیزد. اگرچه این فیلم توانسته از برخی ظرفیت‌های سینمایی خود به‌درستی استفاده کند اما مرز میان فرم و محتوا گرفتار شده است.

ترامپ که به نظر می‌رسد هنوز درک درستی از شرایط جدید بین‌المللی ندارد، تحت فشار نتانیاهو دستور اجرایی جدیدی علیه ایران صادر کرد. اما آیا این تحریم‌ها، که شباهت زیادی به شکست‌های قبلی آمریکا دارد، می‌توانند تأثیری بر معادلات منطقه‌ای و جهانی بگذارند؟

نشست مشترک سران و مسئولان سه قوه، به شرط مدیریت صحیح و استمرار هوشمندانه، می‌تواند زمینه‌ی ایجاد تفاهم و هماهنگی ارکان قدرت در رفع مشکلات را فراهم آورد. اگر وفاق شکل‌گرفته در این نشست، استمرار نداشته باشد، یا ماهیت تشریفاتی و غیرعملیاتی پیدا کند، امید مردم برای هم‌افزایی قوا هم لطمه خواهد دید.

در میانه بحران تجاری ترامپ و عقب‌نشینی از سیاست‌های تعرفه‌ای، انتشار خبری از رویترز درباره احیای سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران به‌نظر می‌رسد تلاشی هدفمند برای انحراف توجهات از بحران اقتصادی و بازسازی وجهه ترامپ باشد.

اگر در دوره شاه، تحولات سیاسی متناسب با تحولات اقتصادی و اجتماعی پیش می‌رفت شاید سرنگونی عقب می‌افتاد ولی رژیم شاه نمی‌توانست این کار را بکند. رژیم های استبدادی و دیکتاتوری صحبت از حل مسائل اقتصادی می‌کنند ولی آمادگی تحول سیاسی ندارند و موجودیت خودشان را با این تحولات در تعارض می‌بینند.

دونالد ترامپ که همواره سیاست‌های تجاری تهاجمی را به‌عنوان ابزاری برای نمایش قدرت اقتصادی آمریکا به کار گرفته است، این بار مجبور شد تنها چند ساعت پیش از اجرایی شدن تعرفه‌های جدید، از تصمیم خود عقب‌نشینی کند.

فیلم آنتیک به کارگردانی هادی نائیجی و با حضور بازیگرانی همچون پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه‌خواه، آناهیتا افشار و ستاره پسیانی، در نگاه نخست نوید یک کمدی متفاوت و تابوشکن را می‌دهد.

اقتصاد ایران طی چهار دهه گذشته، تغییرات قابل‌توجهی را تجربه کرده است. در سال 1357 (1979 میلادی)، تولید ناخالص داخلی کشور 90 میلیارد دلار بود، اما این رقم در سال 1402 (2023 میلادی) به بیش از 401 میلیارد دلار افزایش یافته است.