نتایج یک نظرسنجی کلان مؤسسه یوگاو نشان می‌دهد حزب راستگرای اصلاح انگلیس به رهبری نایجل فراژ با جهشی بی‌سابقه در آستانه تبدیل شدن به بزرگ‌ترین نیروی سیاسی پارلمان قرار گرفته و صحنه سیاست این کشور را با تحولی کم‌نظیر مواجه کرده است.
نورنیوز-گروه بین الملل: فاراژ که حدود ده سال پیش با اظهارات تحریک‌آمیز علیه مهاجران و طرح ادعاهایی درباره مزایای خروج انگلیس از اتحادیه اروپا شهرت یافت، بار دیگر در این کشور به صدر اخبار بازگشته است. او در انتخابات سال گذشته میلادی برای نخستین بار به مجلس عوام راه یافت و اکنون نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که مواضع تندروانه او، به‌ویژه در قبال مهاجران، توانسته است بخش قابل توجهی از افکار عمومی را به خود جلب کند.
فاراژ احزاب کارگر و محافظه‌کار را که دهه‌ها قدرت را در انگلیس میان خود تقسیم کرده‌اند، جریان‌هایی «سنتی و از رده خارج» توصیف می‌کند و مدعی است آینده سیاست این کشور متعلق به جنبش‌های نوظهوری مانند حزب تازه‌تأسیس اوست.
طبق نظرسنجی یوگاو که بر پایه نمونه‌گیری بیش از ۱۳ هزار نفر انجام شده، اگر انتخابات سراسری همین فردا برگزار شود، حزب اصلاح ۳۱۱ کرسی از مجموع ۶۵۰ کرسی مجلس عوام را از آن خود خواهد کرد. این رقم تنها ۱۵ کرسی کمتر از اکثریت مطلق است، اما در عمل به فراژ این امکان را می‌دهد تا به‌عنوان رهبر بزرگ‌ترین حزب پارلمان، نخست‌وزیر معرفی شود. جهش ۳۰۶ کرسی در مقایسه با وضعیت کنونی حزب اصلاح، در تاریخ معاصر انگلیس بی‌سابقه توصیف می‌شود.
بر اساس این برآورد، حزب کارگر که سال گذشته با پیروزی تاریخی ۴۱۱ کرسی در قدرت مستقر شد، اکنون با سقوطی چشمگیر تنها ۱۴۴ کرسی به دست خواهد آورد. این نتیجه نه‌تنها پایین‌تر از عملکرد ضعیف حزب در دوران جرمی کوربین در سال ۲۰۱۹ است، بلکه بدترین نتیجه کارگر از سال ۱۹۳۱ محسوب می‌شود. در میان بازندگان بزرگ این انتخابات فرضی، نام چهره‌هایی چون ایوت کوپر، اد میلیبند، لیزا ناندی و وز استریتینگ به چشم می‌خورد که به ترتیب مسئولیت وزارت‌خانه‌های امور خارجه، انرژی، فرهنگ و بهداشت را برعهده دارند.
حزب محافظه‌کار نیز که پیش از انتخابات پارسال ۱۴ سال پی‌درپی در قدرت بود، شرایطی به مراتب وخیم‌تر خواهد داشت. این حزب که در انتخابات گذشته تنها ۱۲۱ کرسی به دست آورد، اکنون پیش‌بینی می‌شود به ۴۵ کرسی سقوط کند؛ نتیجه‌ای که بدترین کارنامه این جریان سیاسی در بیش از سه قرن گذشته تلقی می‌شود. بسیاری از چهره‌های شاخص کابینه‌های پیشین همچون پریتی پاتل، جیمز کلورلی، رابرت جنریک و مل استراید احتمالاً کرسی‌های خود را از دست خواهند داد. چنین شکستی محافظه‌کاران را به رتبه چهارم پس از لیبرال دموکرات‌ها و حتی حزب ملی اسکاتلند تنزل می‌دهد و نظم سنتی دوحزبی در انگلیس را به‌طور جدی متزلزل می‌سازد.
پیش‌بینی یوگاو نشان می‌دهد بیش از سه‌چهارم کرسی‌های حزب اصلاح مستقیماً از حزب کارگر گرفته خواهد شد. این جابه‌جایی به‌ویژه در مناطق شمال شرق و میدلندز شرقی که به پایگاه اصلی حزب اصلاح تبدیل شده، بیشتر مشهود است. در مقابل، لندن و اسکاتلند همچنان نقاط ضعف این حزب به شمار می‌روند؛ در پایتخت تنها ۶ کرسی و در اسکاتلند ۵ کرسی برای فراژ پیش‌بینی شده است.
این برآوردها بر فرض برگزاری فوری انتخابات سراسری ارائه شده و در صورت تحقق، پیامدهای عمیقی بر آینده سیاسی و اجتماعی انگلیس خواهد داشت. نخست آنکه دو حزب سنتی کارگر و محافظه‌کار با بحرانی بی‌سابقه در مشروعیت و پایگاه اجتماعی روبه‌رو می‌شوند و مسیر برای بازتعریف سیاست داخلی گشوده خواهد شد. دوم آنکه نایجل فراژ، که سال‌ها نماد پوپولیسم راست‌گرایانه و چهره‌ای جنجالی بوده، ناگهان در موقعیت تشکیل دولت قرار می‌گیرد؛ پرسشی که بسیاری از تحلیلگران درباره توانایی و ظرفیت اجرایی حزب او در پاسخگویی به آن تردید دارند.
در همین حال، جرمی کوربین رهبر سابق حزب کارگر که در انتخابات پارسال از این حزب کنار گذاشته شد و اکنون به‌عنوان نماینده مستقل فعالیت می‌کند، حزبی تازه با عنوان «حزب شما» راه‌اندازی کرده است. او برخلاف فراژ مدافع جوامع چندملیتی و حقوق مهاجران است، اما طرح‌هایش هنوز نتوانسته جایگاهی در رسانه‌های جریان اصلی و میان رأی‌دهندگان پیدا کند.
اهمیت این تحولات در آن است که تنها یک سال پس از پیروزی قاطع حزب کارگر به رهبری کی‌یر استارمر، فضای سیاسی انگلیس دچار دگرگونی بنیادین شده است. نارضایتی عمومی از عملکرد دولت، مشکلات اقتصادی و افزایش حساسیت‌ها نسبت به مهاجرت زمینه را برای صعود سریع حزب اصلاح فراهم کرده است. با این حال، کارشناسان هشدار می‌دهند چنین نظرسنجی‌هایی با حاشیه خطا همراه است و در صورت پیروزی واقعی، عملیاتی کردن وعده‌های پوپولیستی فراژ با موانع جدی داخلی و خارجی روبه‌رو خواهد شد.
در مجموع، نظرسنجی یوگاو بیش از آنکه تصویر قطعی از انتخابات آینده ارائه دهد، هشداری جدی درباره عمق بی‌اعتمادی عمومی به احزاب سنتی و تحولات بنیادین در افکار عمومی انگلیس است؛ تحولاتی که در صورت استمرار می‌تواند سیمای سیاست این کشور را در سال‌های آینده به‌کلی دگرگون سازد.