شهادت انس الشریف و بیش از دویست و سی خبرنگار دیگر توسط رژیم صهیونیستی، نه تنها حذف یک فرد یا گروه، بلکه تلاش برنامه‌ریزی‌شده برای ترور حقیقت، شفافیت و بیدارسازی وجدان جهانی است. تنها با افشاگری مستمر و محکومیت جهانی می‌توان این سیاست ضدبشری را شکست داد و خبرنگاران را به عنوان پاسداران اصلی حق اطلاع‌رسانی و عدالت حمایت کرد.
نورنیوز- گروه فرهنگی: حمله هوایی اخیر رژیم صهیونیستی به چادر رسانه‌ای نزدیک بیمارستان الشفا در غزه که به شهادت انس الشریف، خبرنگار شاخص شبکه الجزیره، و چند تن از همکارانش انجامید، نمادی آشکار و دردناک از سیاستی است که سال‌هاست علیه خبرنگاران مستقل در فلسطین و به ویژه در غزه اجرا می‌شود. این واقعه تنها یک حادثه ناگوار و فردی نیست؛ بلکه بخشی از یک راهبرد نظام‌مند و هدفمند است که در آن حذف خبرنگاران و کنترل روایت جنگ به عنوان ابزارهای اصلی سرکوب حقیقت و جریان آزاد اطلاع‌رسانی به کار گرفته می‌شود.
از آغاز جنگ خونین غزه در اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون، بیش از ۲۳۰ خبرنگار فلسطینی در غزه جان خود را از دست داده‌اند که هر کدامشان صدای هزاران بی‌صدا و شاهدان عینی این بحران انسانی بوده‌اند. این رقم وحشتناک، نشان‌دهنده حجم و شدت حملات سیستماتیک رژیم صهیونیستی به خبرنگاران و اصحاب رسانه است. نام‌هایی مانند انس الشریف خبرنگار الجزیره، حسام مبارک خبرنگار شبکه الاقصی، محمد صبّوح عکاس خبری خبرگزاری فلسطین، دواء شرف مجری رادیو الاقصی و بلال جادالله مدیر خانه مطبوعات فلسطین، تنها نمونه‌های شاخص این قربانیان هستند. شهادت این خبرنگاران، نمادهای مقاومت و صداقت در ثبت واقعیت، از میان برداشته شدن راویان حقیقت را به وضوح نشان می‌دهد.
رژیم صهیونیستی به منظور توجیه این اقدامات ضدانسانی و سرکوب رسانه‌ها، اغلب با اتهامات بی‌پایه و غیرمستند از جمله «همکاری خبرنگاران با گروه‌های مسلح» یا «عضویت در حماس» سعی در لکه‌دار کردن چهره آنها دارد. در مورد انس الشریف، ادعای رهبری یک سلول حماس توسط او، بدون ارائه هیچ سند و مدرک معتبر، به‌کار گرفته شد تا این ترور به نوعی موجه جلوه داده شود. این روش برچسب‌زنی امنیتی، یکی از ابزارهای اصلی تل‌آویو برای توجیه حذف فیزیکی خبرنگاران مستقل است و نشان‌دهنده عمق سیاست خصمانه آن در برابر جریان آزاد اطلاع‌رسانی است.
روش‌های سرکوب رسانه‌ها و جریان آزاد اطلاع‌رسانی
رژیم صهیونیستی، علاوه بر هدف قرار دادن مستقیم خبرنگاران، از مجموعه‌ای از روش‌های پیچیده و گسترده برای سرکوب جریان آزاد اطلاع‌رسانی استفاده می‌کند که از مهم‌ترین آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
حذف فیزیکی خبرنگاران: این روش که بارها و بارها تکرار شده، شامل حملات هوایی و گلوله‌باران محل استقرار خبرنگاران و دفاتر رسانه‌ای است. ترور شیرین ابوعاقله خبرنگار آمریکایی-فلسطینی در سال ۲۰۲۲، بمباران دفتر شبکه الجزیره و آسوشیتدپرس در برج الجلاء، و اکنون شهادت انس الشریف نمونه‌های بارز این اقدامات هستند.
حمله به زیرساخت‌های رسانه‌ای و قطع ارتباطات: بمباران دفاتر رسانه‌ای مهم و قطع عمدی ارتباطات اینترنتی و مخابراتی، به‌ویژه در زمان عملیات‌های زمینی، با هدف جلوگیری از انتشار اخبار و تصاویر میدانی، از دیگر شیوه‌های متداول است. این اقدامات باعث می‌شود اطلاعات واقعی از مناطق جنگی به سختی به جهان منتقل شود و رسانه‌ها توان پوشش کامل وقایع را نداشته باشند.
محدودیت دسترسی خبرنگاران خارجی و ایجاد محاصره خبری: رژیم اسرائیل با محدود کردن ورود خبرنگاران خارجی و جلوگیری از پوشش مستقل رسانه‌ها، زمینه را برای بازنمایی یک‌سویه و کنترل‌شده جنگ فراهم می‌کند. این سیاست به شدت تنوع و استقلال روایت‌ها را کاهش می‌دهد و اجازه نمی‌دهد وقایع بدون سانسور به افکار عمومی منتقل شود.
جنگ روانی و تخریب اعتبار خبرنگاران: استفاده از اتهامات بی‌اساس و گسترده‌کردن آنها در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی برای تخریب چهره خبرنگاران و ایجاد تردید در مخاطبان، از دیگر روش‌های نرم تل‌آویو است. این جنگ روانی، علاوه بر هدف قرار دادن فرد خبرنگار، تاثیرات مخربی بر روند اطلاع‌رسانی و اعتماد مخاطبان دارد.
مهندسی روایت خبری در رسانه‌های بزرگ: رژیم اسرائیل با اتکا به نفوذ خود در اتاق‌های خبر و لابی‌های رسانه‌ای، سعی دارد روایت غالب را تغییر دهد. استفاده از واژگان خنثی و یا امنیتی‌سازی روایت‌ها، حذف تصاویر دردناک، و تمرکز بر پیام‌های امنیتی ارتش، از جمله ترفندهای رسانه‌ای است که تصویر واقعی جنگ و کشتار غیرنظامیان را تحریف می‌کند.
ضرورت واکنش قاطع جهانی
در برابر این موج سرکوب و جنایت، سکوت یا واکنش‌های نصفه و نیمه جامعه بین‌الملل تنها به تشدید این روند دامن می‌زند. نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های حقوق بشری، انجمن‌های صنفی خبرنگاران و رسانه‌های مستقل باید با صدای بلند این جنایات را «جنایت سازمان‌یافته علیه آزادی رسانه» معرفی کرده و پیگیری حقوقی و سیاسی لازم برای پاسخگو کردن عاملان را آغاز کنند. رسانه‌ها باید شهادت خبرنگاران فلسطینی را به نمادی از ایستادگی و مقاومت در برابر سرکوب تبدیل کنند تا صدای حقیقت هرگز خاموش نماند.
شهادت انس الشریف و بیش از دویست و سی خبرنگار دیگر، نه تنها حذف یک فرد یا گروه بلکه تلاش برنامه‌ریزی‌شده برای ترور حقیقت، شفافیت و وجدان جهانی است. جهان مدرن که خود را مدافع حقوق بشر و آزادی بیان می‌داند، نباید اجازه دهد چرخه خشونت و حذف راویان حقیقت به امری عادی بدل شود. تنها با همبستگی، افزایش آگاهی عمومی و فشار مستمر می‌توان این سیاست ضدبشری را شکست داد و خبرنگاران را به عنوان پاسداران اصلی حق اطلاع‌رسانی و عدالت حمایت کرد.